Hundstein... de top gehaald!!
Pfffff...
Vandaag even een rustdag, Daar is het tenslotte ook zondag voor he!
Vanochtend wakker geworden met spierpijn en een zere kont. Het was heerlijk weer, lekker zonnetje en behoorlijk warm. Bakkie koffie op ons grande terras naast ons grande huis. Heerlijk! Zo begint de dag goed! We zijn gister dus dan toch begonnen aan de klim naar de Hundstein. Een bergtop van 2117 meter. De meest zware bergfietstocht van de omgeving. Maar zoals ik eerder aangaf goed voorbereid begonnen. Het was weer warm dus in fietsbroek en wit hemdje en de klickschoenen aan. Allebei 2 bidons water en Joost had de camelbag ook mee met nog eens 2 liter water. Een stapel muslirepen (Ik heb 3 soorten uitgekozen voor deze tocht; cocos-banaan, zwarte bes en zonnepit, klinkt erg gezond toch?) en wat broodjes met salami. Rabobankhelm op en fietsen maar. Marjon zat al gelijk weer in de 1-1, de kleinste versnelling en Joost ging er weer als een speer vandoor. Haarspelbocht na haarspeldbocht. Met deze snelheid moet je gewoon proberen recht te blijven rijden, anders maak je nog extra meters ook en dat kan niet de bedoeling zijn. Ik vroeg me onderweg al hijgend af of de Alpe D'Huez ook zo zwaar is.. Na een uur klimmen was daar weer de Ezianhütte! Pauze! Oh wat fijn! Daarna maar weer door! De asfaltweg veranderde in een grindweg met kiezelstenen, de paden werden nog steiler en smaller. Ook mooier trouwens! Na nog een uur kwamen we weer op de kruisinig waar we vorige keer ook langs waren gekomen. Lunchtijd! Daarna weer door, en alweer en nog steeds omhoog. Als je denkt dat het niet nog stijler kan, dan toch gaat het nog een beetje steiler. En man, na 2,5 uur in de kleinste versnelling klimmen ben je wel moe hoor! En alles begint wat doof te worden.. de echte fietsers begrijpen wel wat ik bedoel. Niet fijn. Na nog een uur zagen we in de verte op een hoge bergtop een berghut. Dat zal de Hundstein wezen! Jemig, wat ver nog! Mijn hemel... Gelukkig kwam er een iets vlakker stuk waardoor we een heel klein beetje op adem konden komen voordat we weer enorm stijl, voorbij de bomengrens inmiddels, moesten klimmen. Een soort smal wandelpad, we hebben echt moeten afstappen, niet te doen. En dan, na 4,5 uur, de top!!!! Yes!!! Oh man, ganz kaput! 2 grose cola, dat gaat er wel in! Jammer genoeg geen honger anders wel wat lekkers besteld in dit superschattige berghutje! Er zaten nog meer uitgebluste mensen, we waren niet de enigen. Helaas hebben we hier geen bewijs van want de 400 gram wegende fotocamera was echt te zwaar hoor! ..
Het was nog steeds erg warm. Nadat we allebei uigehijgdwaren zijnwe aan de afdaling begonnen. Das het allerleukste!! Half achter de fiets hangen, helm goed vast, zet je schrap, vingers om de remmen en gaan! Binnen een uur waren we de 2000 meter weer gedaald.. En zaten we ineens weer tussen de hordes toeristen die aan het Zellersee aan het zonnebaden waren. Wat een tocht! Voelt wel goed dat we het gewoon gehaald hebben en het is bijzonder mooi daarbovenin de bergen, ook in de zomer, en al helemaal omdat je er op eigen kracht gekomen bent.
Dus vandaag een welverdiende rustdag! Al hebben er wel een klelin klimmetje van een paar honderd meter omhoog gemaakt voor een mooie foto van Zell am See en voor de Apfelstrudel. Dus alweer in de hitte aan het klimmen. Waarom doe ik dit eigenlijk dacht ik even.. Maar ik hoopte rijk beloond te worden met een heerlijke apfelstrudel. Maar helaas, geen beloning vandaag want hij was op. Ja hoor, das tocht stom? Nou ja, toen hebben we in het dorp zelf maar een lekker terassje uitgezocht en het daar gegeten. Jammie!!!
Inmiddels is het weer flink aan het onweren en regenen. Morgen gaan we weer op tournee.
Veel liefs!
Joost & Marjon
Österreich... Zell am See... of te wel, weer tussen de hollanders...
En daar zitten we weer, samen op een bankje in de lobby te internetten. Deze luxe camping heeft een internetverbinding maar geen bereik in de camper. Het zit overigens heerlijk, even weer op een zachte bank!
We zijn inmiddels in Oostenrijk aangekomen. Na een prachtsurfdag op Rügen zijn we weer vertrokken. Ik was de regen eerlijk gezegd wat zat en de omgeving was niet echt overweldigend. En omdat we nog zoveel willen zien en vooral nog veel willen genieten van een warme,mooie surfstek met veelwind, in het zuiden van Europa, waar we lekker een tijdje kunnen blijven staan,zijn we maar vast naar het zuiden vertrokken. Vanaf Rügen was het 2 dagen rijden naar hier. In het oosten van Duitsland zeer rustige wegen. Het schiet niet echt op met gemiddeld 80 km per uur maar ach, we hebben op zich de tijd. Wel was ons stankprobleem echt ondraaglijk geworden. Al sinds een paar dagen rook ik steeds een erg vreemde, vervelende doordringende lucht. Joost rook nooit echt wat dus die had het wat later door. We hadden er even tijd voor nodig om te ontdekken wat nu zo ontzettend stonk, maar toch dan gevonden: de accu van de camper voor de electra was niet echt meer fris van uiterlijk. Er lag as bovenop en de stank was daar echt verschrikkelijk. Doorgebrande accu. Althanks, daar leek en rook het sterk naar. Hij deed het nog wel overigens dus helemaal kapot was hij niet. Maar tijdens de rit door Duitsland hadden we de ramen open en de ventilator aan en dan nog was het eigenlijk niet te doen.. man wat verschrikkelijk. En ja, moet je dan naar de 'gewone' autogarage of moet je dan een speciale campergarage zoeken? Weten wij veel...
Om een uur of 6 besloten we te stoppen om een camping te zoeken. Voor de verandering heb ik nu wel eens een camping uitgezocht uit de ANWB campinggids en ja, dan kun je het verwachten hé! Allemaal Nederlanders. De camping was wel echt helemaal top. Camping Issigau, in de buurt van Bayreuth, mocht je ooit in de buurt zijn, zeker een nachtje gaan staan. Kleine camping op het terrein van Slot Issigau. Prachtige bouwsteil zoals je dat aantreft in Beieren en leuke camperplekken. En het mooiste was nog wel dat al het werk door 2 mensen gedaan werd: Receptie, gasten naar de plekken wijzen, stofzuigen, telefoon aannemen én de bediening van het restaurantje. Allemaal door elkaar en tegelijk. Joost en ik hebben ons zelf getracteerd op een Wiener Schnitzel mit pommes en genoten van dit tafereel van de rennende doch altijd blije beheerders. Schitterend. We moesten 30 euro betalen voor 2 wienerschnitzels met voor Joost een Groses Bier en voor mij een groot glas wijn en koffie na incl fooi. Verder moesten we voor het eerst sinds we vertrokken zijn uit Hvide Sande weer wennen aan Nederlands om ons heen. Zachter praten op het terras en opeens kun je alles weer verstaan wat de mensen om je heen zeggen. Raar. En best jammer eigenlijk.
Deze multitasking beheerder wist ons ook een campergarage uit te leggen, dus daar zijn we de volgende ochtend heen gereden. Helaas, de garagemannen waren met vakantie maar we kregen wel een andere garage van hen door. Daar konden we gelukkig terecht. Binnen een uur hadden wij een nieuwe accu, gelukkig eentje die paste en op voorraad was. Blij blij blij want geen stank meer! En ook blij dat we dit in Duitsland konden regelen want ik weet niet hoe en of de Slovenen dit hadden kunnen oplossen...
En daar reden we alweer! Duitse broodjes met nutella als lunch onderweg, jammie. Op naar Oostenrijk. Hinterglemm, daar gaan we met de familie ieder jaar op wintersport en het leek me leuk met Joost daar te gaan mountainbiken. Genoeg mountains in ieder geval en het dorpje is altijd gezelllig in de winter. Zal vast wel een camping zijn. Maar helaas. Na een lange, warme dag rijden kwamen we eindelijk aan maar er was echt geen enkele camping te bekennen. Jammer! Wel was er eentje in een klein dorpje terug, Viehoven. Daar zijn we maar gaan staan want we waren echt ganz kaput van de reis. Wat een vage camping zeg! 10 standplaatsen en Joost vond het allemaal maar niks. Het was ook wel vaag. Zoon 1 zat achter in zijn hutje waar hij boogschutten aanbood voor toeristen. Daar zat ie een beetje in zijn eentje te zitten. Zoon 2 was voor het aansluiten van de electriciteit. En moeder zat binnen in het donker, daar moesten we inchecken. Moeder was klein en al ouden we vonden het zielig dat ze in het donker zat. Ze hadden ook zimmer frei maar alles was donker. Later bleek dat ze gewoon op dinsdag gesloten zijn maar ja, dat wisten wij niet. We hebben snel wat eten gemaakt uit onze 'noodvoorraad' couscous met falafelballetjes en komkommer. Best lekker. Er was geen supermarkt meer open namenlijk en die was trouwens ook niet op loopafstand. Daarna lekker geslapen en de volgende ochtend gelijk uitgecheckt bij moeder, losgekoppeld door de stroom door zoon 2 en weer on tour.
We zijn 10 km verop geeindigd in Zell am See, op een superdeluxe camping, tussen alle Nederlanders, met een prachtstek aan de Zellersee. Holland is duidelijk met vakantie. Ach, het heeft ook wel wat. We staan naast een gezellig wat ouder echtpaar uit het oosten van Nederland, die echt aan alle vooroordelen voldoen: De caravan met voortent staat uitgestalt, met een extra tuintje omzoomd door het meegenomen gaas voor de keffertjes. De Batavusfietsen zijn mee, net als de grote parasol en uiteraard de schotelantenne. Om 12 uur wordt er brood gegeten en om 18.00 uur staan de piepers op tafel. Er wordt met de buurvrouw geroddeld over alle andere campinggasten en samen gaan ze naar het strand, 50 meter verderop, wat al een heel uitje is. Ze komen uit het oosten van het land, dus meneer heeft alleen blikjes Grolsch mee. Joost en ik genieten hiervan. Wat een tafereel, echt grappig om dat allemaal te zien. Nederlanders zijn ook altijd hulpvaardig, want toen het vanmiddag ging regenen en onweren en wij er net aankwamen, waren de andere buren onze stoelen al aan het wegzetten tegen de camper. Dat maak je verder nergens anders mee hoor! Maar hier op de camping, zijn we één grote familie!
Gister hebben we tevens een bijzonder zware fietstocht gedaan. Het was erg warm en wij de berg op. Route 17A, in haarspeldbochten de berg op. Haleluja, na haarspeldbocht 1 zat ik al stuk hoor! Roodaangelopen en buiten adem. Joost fietste vrolijk door. En ik laat me niet kennen hé! Dus na wat stops om bij te hijgen en water te drinken ben ik Joost achterna gefietst. Onderweg dacht ik nog, hoe leg ik nou uit hoe zwaar dit is aan niet-fietsers; Nou, familie, het voelt ongeveer als de Reiterkogel omhoog lopen op skies. En het hield maar niet op. Maar we wisten dat ergens op de helft van deze route het hoogste punt bereikt zou zijn, en dat halverwege de afdaling een gaststätte zou zijn, dus dat houd je op de been hé. Maar goed, wij samen rustig in de 1-1 verder omhoog, en verder omhoog... Zelfs Joost is op een gegeven moment afgestapt. We hebben een paar stukjes moeten lopen.. zo stijl en zo zwaar.. En warm!! Zweten!! Maar dan, eindelijk! Het hoogste punt!! Yes!! Gehaald!!! Wel hoofdpijn intussen gekregen.. En dan afdalen, dat gaan dan ineens heel snel! Het terras was zo bereikt! 2 grose spezies waren zo maar op. En daarna waren we snel beneden. Ik denk dat we er 3 uur over hebben gedaan om boven te komen, en 15 minuten om weer beneden te komen. Thuis bij de camper eerst douchen en kleren wassen en daarna smaakte het biertje bij het eten echt heerlijk! Wel was ik echt nog steeds moe en had ik hoofdpijn dus vroeg op bed. Vanochtend met hoofdpijn opgestaan en vocht in mijn gezicht. Ik zag er niet echt fris uit, vond ik zelf ook niet. Maar ik heb heerlijk niks gedaan vanochtend en was vanmiddag alweer helemaal fit. Gelukkig. Geen opgeblazen gezicht meer en lekker nog wat in de zon gezeten. Inmiddels is het kouder want we hebben een aardige onweersbui gehad en wat regen. Vanavond maar weer eens verder met de rummicub competitie of weer een potje schaak, we weten het nog niet. De Zweede rummicubcompetitie heb ik gewonnen, Joost heeft de Yatzeecompetitie gewonnen. En Joost wint zeker vaker met Schaken. Hihi, wat erg hé! Maar het is best leuk voor de avond met een biertje erbij!
We hebben deze stek nog tot zaterdag en hopen dat we dan nog tot maandag kunnen blijven, maar dat weten we nog niet zeker. Morgen gaan we de Hundestein beklimmen. 2117 meter. Een berg nog hoger dan die van gister. Wordt een uitdaging. Veel rustpauzes inlassen, kraachtvoer mee en veel water. Dan zou het moeten kunnen lukken zou je zeggen.. Joost kijkt er al naar uit!
Lourens smste ons vanuit italie (altijd leuk om de vakantieverhalen te horen van anderen via de sms!!!) dat dit weekeinde heel Europa met vakantie gaat en ja, dat is inderdaad ook zo, dus kunnen we beter maar niet zaterdag gaan rijden. Maandag hopen we dan richting Slovenie te gaan.
Liefs, Joost & Marjon
Alweer een update!
Deutschland.... eindelijk weer goedkoop vlees, goedkoop bier en verse warme broodjes maar ook een tot nu toe minder mooie omgeving..
Vandaag is het wederom bewolkt, af en toe een zonnetje, af en toe een fikse bui en nu veel wind. De afgelopen 2 weken hebben we 3 heel warme windstille dagen gehad, verder voornamelijk dit weerbeeld. De camper heeft al verscheidene keren lekker geschud s'nachts van de harde wind.
Na Göteborg zijn we doorgereden naar Varberg, een klein stadje onder Göteborg. De baai heet Apelviken en hebben we uitgekozen uit de Wind- en Kitesurfguide Europe, zoals we vele plekken uitkiezen op basis van dat boek. De campings die we tegenkwamen waren allemaal vol. De westkust van Zweden is ook één van de drukste plekken waar de Zweden zelf op vakantie gaan. Maar we vonden na een tijdje een prachtige plek aan zee. Bij toeval eigenlijk want het stond zeker niet aangegeven, maar wel eentje in de categorie 'Unexpected Happiness'. Een soort parkeerplaats aan een duin. Voor 100 SEK mocht je er overnachten, das ongeveer 9,50 euro. Deze parkeerplaats hoorde bij de Apelviken Stugby's; stugby's zijn Scandinavische houten huisjes, een soort trekkershutten maar dan net iets groter. Bij de parkeerplek waren openbare toiletten en bij de Stugby's hoorde een gebouwtje waar je warm kon douchen voor 5 kronen. We zijn er 10 nachten gebleven. Heerlijk even tot rust komen, ergens wat langer staan en nog vlak aan zee aan een zeer goede baai om te surfen. (Kiten was not allowed tussen 10.00 en 18.00 uur in de zomer) Er stonden eigenlijk alleen maar Zweden. Veel surfers, een paar ouderen, gezinnen en de famillies met bijzondere oude auto's. Er was in die periode namelijk een soort beurs of feest voor speciale auto's. Wij hebben die periode ontzettend veel prachtige jaren 50, 60 auto's gezien. Veel Amerikaanse prachtexemplaren.
De douches was ook eentje in de categorie 'Unexpected Hapiness' want eindelijk eens een douche waar je 5 minuten mag douchen voor je muntje dus je hoeft niet echt te haasten met de shampoo zeg maar. Het was wel een gezamenlijk gebouwtje maar je kon de deur op slot doen, dus had je toch even wat privacy. En het leek wel alsof ze een aparte generator voor de douche hadden want je werd echt weggeblazen! Wat een genot na al die zeikstraaltjes!!! Ja, een mens kan echt blij zijn met de kleinste dingen.. Ik moet vaak denken aan de scetch van Bert Visser, 'op de camping': thuis voor een fortuin aan Tefalapparatuur staan en op de camping prutsen met 2 kleine gaspitjes... De familie mug...
Maar wij hebben niks te klagen hoor. Oke, we hebben misschien de allerkleinste camper die we tot nu toe hebben gezien en geen schotelantenne, geen tv, geen echte douche, geen inbouwschuur in de camper, geen oven voor warme broodjes maar we hebben tot nu toe nog geen last van de kleine ruimte gehad en nog niks gemist eigenlijk. En als we de tentjes zien omwaaien, de tentmensen bij iedere regenbui in de tent zien kruipen, zijn wij weer ontzettend blij met deze camper!
We hebben veel gesurft in de baai. En genoten van 3 heerlijk warme zonnige dagen. Ik heb eerst een gefrustreerde dag staan ploeteren met het surfboard in hoge golven waarbij het voor geen meter wilde. Daarna met heel weinig wind lekker gedobberd en geoefend op de beachstart en de overstagjes. En later nog een keer met weer meer wind en meer golven gesurfd waarbij het wel weer goed wilde. Joost heeft nog 2 extra dagen gesurfd bij een flinke windkracht 6 en giga hoge golven. 'Down the line waveriding' heet dat hier volgens de Windsurfguide. Wat het ook moge betekenen, Joost heeft het gedaan! Verder nog wat aan de conditie gewerkt want voor we bij de supermarkt waren moesten we eerst met de mountainbike een flinke klim overbruggen. Maar dan was je wel bij de ICA, een grote supermarkt waar we de Zweedse etenswaren kochten. Zoals Jordgubbar (aardbeien) potatis (nieuwe aardappelen) märanger (schuimpjes) öl (bier met max 3,5 % alcohol) Voor een hoger percentage alcohol moest je naar de System Bogalet, de overheidsdrankwinkel.
Na 10 dagen vonden we het wel weer genoeg. Het is me gelukt om de veerboot telefonisch te reserveren. Een telefoon menu in het Zweeds is best lastig... We zijn naar Trelleborg gereden en hebben een nacht op een lelijke camping gestaan. Wel zijn we s'avonds heerlijk uit eten gegaan in een soort strandtent. Tijdens het hoofdgerecht zij ik tegen Joost; 'Das wel toeval, of juist niet, maar we zijn 2 keer uit eten geweest in Zweden, hebben beide keren een voorgerecht met kaviaar, en de eerste keer was het het meest Noordelijke punt van Zweden, nu zitten we op het meest Zuidelijke punt van het land.'
De volgende dag van Trelleborg, Zweden, naar Sassnitz, Duitsland. Bijna 4 uur met de boot, dit keer een grotere veerboot waardoor we rustig op de boot konden hangen en geen last van de deining hadden. In Duitsland aangekomen en gelijk een minder mooi landschap. In het eerste stadje een Lidl gevonden en grijze grauwe flats. Het is voormalig Oost Duitsland hier, zou het ermee te maken hebben? We hebben een paar biertjes gekocht en een lekkere broodmaaltijd. Na een eindje rijden kwamen we aan in Wiek, uitgezocht uit de windsurfguide. We vonden een surferscamping en hebben voor 2 nachten betaald. Beste een goede stek, op het eerste gezicht. Later bleek wel anders.. Alleen maar Tsjechen, en Duitsers op de camping. Gelijk een veel asocialer en luidruchtiger volk dan de Zweden. De faciliteiten waren echt van voor de oorlog, ongelooflijk! En de eigenaren waren ook niet echt vriendelijk. Maar we hebben wel een dag prima gesurfd. De omgeving is vlak, beetje saai eigenlijk. De dorpjes zijn echt oud en soms mooi vaak ook niet. Het is hier wel nog erg goedkoop en we zijn er nog niet uit of dat hier gewoon nog steeds zo is, of omdat ze de prijzen aanpassen aan alle Tsjechen die hier met vakantie komen. Wij hebben in de mini supermarkt 2 mega lappen vlees gekocht. Voor 3,50 euro. In Zweden hadden we voor deze karbonades waarschijnlijk 12 euro betaald, in Noorwegen waarschijnlijk 15 euro.
Gister zijn we naar een andere plaats gereden. Suhrendorf, ook op Rügen. Na een bijzondere oversteek per pond ergens op dit eiland (opeens hield de weg op en was daar een veerpond.. je maakt wat mee onderweg) en na een uur rijden door een vrij onbewoond gebied en rare weggetjes opeens een gigantische camping en zo'n 100 kites in de lucht.. Dit zal de echt surfstek van Rügen zijn. Joost heeft pas om 18.30 uur zijn kite opgepompt, toen was er eindelijk wat meer ruimte op het water. Eerst hebben we s'middags de eerste beelden van de Tour de France gezien. Ik was aan het internetten en Joost het laatste half uurtje van de etappe aan het bekijken. We proberen dagelijks met de wereldontvanger wat van de tour op te vangen maar vaker hebben we geen ontvangst dan wel. Maar we zijn redelijk op de hoogte. Het was leuk ze ook even echt te zien fietsen.
Vannacht zijn we wederom bijna weggeblazen van de camping door de harde wind en Joost is nu aan het windsurfen. Vanmiddag zou de wind iets gaan afnemen, dan wil ik ook even surfen. Verder gaan we vandaag plannen maken voor de rest van de route. We gaan morgen weer op pad en gaan even ons beraden hoe we verder gaan trekken en waar we langs gaan.
Bedankt voor alle leuke reacties op de site!!!
Veel liefs, Joost & Marjon
On the road...
Ja ja, weer verse reisverhalen.... van 12 juli... dat dan weer wel..
Liefs, Joost en Marjon
(vanuit Rügen, Duitsland op het web gezet, we hebben echt dagen zonder internet gezeten, vandaar....)
Inmiddels zijnwe alweer lang en breed in Göteborg en hebben we genoten van de gastvrijheid van Erik en Charlotte, maar de afgelopen wat is het, 10 dagen, hebben we weer bijzondere avonturen beleefd on the road in Noorwegen en Zweden hoor!
Op een waterige en winderige zondag vertrokken we met een kleine veerboot van Moskenes op de Lofoten, naar Bodo, het vaste land van Noorwegen. Ongeregeld zootje om de boot op te rijden maar daar zaten we dan toch. We waren eerlijk gezegd allang blij dat we niet, zoals op de veerboot die we hadden zien vertrekken, achteruit op het dek moesten rijden. Raar toch? Zelfs auto's met giga caravans aan de trekhaak moesten een rondje draaien en dan achterwaarts op de boot rijden.. De boot had maar één op-en-af rijstrook en was verder veel te klein om een rondje op te kunnen rijden. Joost kreeg al stress bij het idee dus Marjonnetje was chef auto-op-de-boot-driver. Maar het viel mee, wij konden gewoon recht op de boot rijden! Nu was deze boot ook erg klein, nog kleiner bijna de de boot naar Texel en er stond een aardige golfslag. Dus 4 uur lang deining was echt niet leuk.
We hadden er 6 dagen voor uit getrokken om van Bodo naar Göteborg te rijden. Ongeveer 1600 kilometer. Makkie zou je zeggen... Maar we hebben echt 6 dagen nodig gehad. Die Noren zijn echt steengoed in het aanleggen van kronkelwegen zonder wat breedtegemak. Het hele noordelijke, smalle stuk van Noorwegen, tot aan Trondheim, reden we in gemiddeld 300 kilometer per dag. 60 km per uur haalden we niet eens. Ongelooflijk! Das nou ook Europa! Maar je komt wel van alles tegen onderweg. Dat maakt een hoop goed. Je ziet het landschap langzaam weer veranderen van arctisch met besneeuwde toppen, hoogvlaktes, naar veel bos met hogere bomen, prachtige fjorden, watervallen, snel stromende riviertjes en natuurlijk de dieren. In het Zweedse deel van Lappland waren we al verrukt toen we de rendieren zagen, in Noorwegen hebben we op de rem gestaan voor koeien, schapen, en een eland! Wat een prachtig beest! Net een paard maar dan anders. Schaap Grong heeft de ontmoeting met onze camper helaas niet overleefd...We hadden net geluncht in Grong in Noorwegen en waren weer on the road toen er opeens 2 schapen uit een bosje tevoorschijn kwamen. Recht voor ons schoten ze de weg op. Jemig ik schrok me echt helemaal... Het was best een harde klap ook en het leek net alsof we over hem heen reden maar dat was niet zo. Hij was van achteren kapot. De ander heeft de overkant wel gehaald. Joost heeft de camper naast de weg gezet en we hebben eerst de camper geïnspecteerd. De grill aan de voorkant was helemaal stuk en er zit een deukje in de nummerplaat maar dat was het wel, verder niks kapot aan de motor. Joost is daarna naar het schaap gelopen maar blijkbaar had hij nog veel adrenaline want hij schoot nog weg ook. Joost had hem willen doden, want hij was echt niet meer te redden. Zo zielig. Wij zijn na Noorwegen en Zweden tot de conclusie gekomen dat ze de rode driehoek verkeersborden er niet voor niks plaatsen..
Na Bodo hebben we overnacht in Rognan, een klein plaatsje aan een fjord in het noorden van het land. Joost had daar een onderonsje met 2 locale kiters. Ze vroegen gelijk of hij Ruben Lenten ook kende. Zij kenden hem van de video's namelijk. Hij is Nederlands extreemste en zeer goede kiter. Nederland is heel klein vergeleken met Noorwegen, maar we wonen er echt met veel meer mensen, dus nee, Joost kent hem niet persoonlijk. Zij waren voor de verandering eens aan het oefen met kitesurfen op water (!) want dat deden ze niet zo vaak. Vaker gingen ze kiten op sneeuw. Ze waren eerst die ochtend aan het kajakkken geweest, das eigenlijk een nog grotere sport en hobby hier. Ze waren vrij eenzame kiters in deze provincie Norrland. Want ja, in het fjord was het alleen goed kiten op het water bij Noorder wind, en dat was niet zo vaak het geval. Marjon lag heerlijk te zonnen, wat een genot! Moest eigenlijk nog steeds bijkomen van de bootreis.
De volgende camping was iets van 300 kilometer verderop na een warme dag in de auto. Maar een prachtige stek! Met de camper aan een snel stromend riviertje, super. Joost moest wederom gezamenlijk douchen. Das blijkbaar iets Noors want we kwamen het op bijna iedere Noorse camping tegen: gezamenlijk douchen voor de mannen, niet voor de vrouwen. Apart hoor. Wel weer veel muggen en wespen en bromms (horzels) hier. Dus ja, voor de zoveelste keer maar bij heerlijk weer binnen eten. Anders wordt je er gek van.
Next stop is Trondheim, een voorstadje dan aan het Trondheim fjord. Ook weer een aparte camping. Oerlelijk en echt vergane glorie. Een camping met motel. Stomme staan plaatsen en slechte faciliteiten (we zijn inmiddels echte camping experts, kunnen wel voor de ANWB campinggids gaan werken of er zelf een uitgeven..) maar de eigenaresse sloeg alles. Type 60+, strakgetrokken, te veel make up, te grote lippen, te grote borsten, tijgerjurkje aan. Serieus. Dan kun je toch bijna je lachen niet inhouden bij het inchecken na een lange dag rijden? Ze sprak op haar manier ook nog alle talen dus hielp ze toeristen in het Frans en Duits. En maakte ze op de camping nog een dansje met een gast op Noorse Frans Bauer muziek. Dat maakt je avond toch weer goed. Verder hebben we onze avond besteed aan het lijmen en tapen van de kapotte voorkant van de camper.
Na Trondheim reden we de binnenlanden van Noorwegen door. Nog steeds B wegen overigens dus het schoot nog steeds niet op. Na een dag kwamen we aan in Lilllehammer. De stadscamping was echt niks aan dus doorgereden naar een camping verderop aan het meer. Het was heerlijk weer dus we hebben lekker van de zon genoten naar alweer een lange dag rijden. Mooie omgeving ook weer hier en weer echt in de bewoonde wereld! Na het noorden van Zweden en Noorwegen en de Lofoten moesten we bijna weer wennen aan de drukte van veel verkeer, veel dorpjes onderweg. In het noorden kun je makkelijk 50 kilometer rijden zonder een huis of dorp tegen te komen. Dat is wel iets waar je beide keren aan moet wennen: de rust en verlatenheid eerst. Daarna weer de langzaam de drukte in. De camperplaag kom je helaas wel steeds tegen. Dat is soms echt vervelend, je schaamt je bijna voor het feit dat je ook in een camper rijdt. Het is echt een plaag; volgens ons is heel Duitsland gepensioneerd en op tournee om de Nordkap te zien. Op tournee in de Hymer, of de Concorde, Rapido, Mein Hobby, Knaus, Travelmaster, Dethlef, Carthago enzovoorts. Wij zijn nog nooit zo'n mooie camper als onze eigen tegengekomen dus we voelen ons nog wel enigszins uniek :-) Maar het blijft een plaag. Anyway, de camping bij Lillehammer was wel oke. We stonden alleen zo ontzettend scheef dat we bijna zeeziek werden in eigen huis. Koken ging ook wat apart en de koffie stond scheef in de tupperware beker. Maar ja. We konden hem echt niet rechter krijgen. De volgende ochtend werden we wakker van de regen en eigenlijk is het dagen regenachtig gebleven. Richting Oslo werd het wel wat lichter en en Zweden reden we in de zon, maar toen we een camping zochten aan de kust begon het alweer te regenen. Het was er oook zo ontzettend druk op de campings aan de westkust ten noorden van Göteborg dat we verder zijn gereden. (We waren nog niet helemaal geacclimatiseerd aan zoveel mensen. Klinkt raar he? Maar het was echt zo) Uiteindelijk zijn we beland in Ljungby. Op een te grappige caming. Niks klopte zeg maar dus dat was grappig. De eigenaar bijvoorbeeld, was een drukke Italiaan. Hij kon eigenlijk geen Engels dus schreeuwde hij gewoon wat harder in het Zweeds en met handgebaren en een paar woorden Engels kwamen we er wel uit. We moesten omhoog rijden naar een plekje maar konden eigenlijk niet echt iets vinden. En ja, dan kun je natuurlijk niet keren op het krappe weggetje. We werden geholpen door een andere man die ons een plekje wees, dus ik in de achteruit, steil naar beneden, een stukje gras op. En ja, het was een plek! Op deze camping staan alleen maar vaste gasten zo lijkt het. Caravans die vastgeroest staan in het gras en waar 30 tuinkabouters op het terras staan. Wel gezellig voor die mensen. De stroom moest via een geleend snoer van de buurman door een bosje, over een deur in een stopcontact van het kookgebouwtje. Tja, das ook een manier. Het douchegebouw, nou ja, het was eigenlijk niks en van voor de oorlog. Maar er kwam stromend warm water uit de kraan dus uiteindelijk best fijn. Als alle douches bezet waren kon er niemand naar de WC trouwens, want die zaten allemaal bij de douche in. Heel handig.
Na deze avonturen zijn we donderdag 9 juli in Göteborg aangekomen waar we een handige stadscamping vonden. De allerduurste ooit die we tegen kwamen, namelijk 40 euro per nacht. Echt belachelijk want je stond ook nog hutjemutje. Maar we konden makkelijk met de tram naar de stad en naar Erik en Charlotte. Göteborg is een erg leuke stad, kleiner en overzichtelijker dan Stockholm. Wel minder mooi of minder groots. De gebouwen zijn kleiner en minder pracht en praal. Het centrum is ook veel kleiner. Meer Amsterdam-achtig. Het regende dus dan is een stad nooit echt mooi maar we hebben leuk door de stad gewandeld en een broodje gegeten in het immense winkelcentrum. Lekker droog en warm!
Vrijdagavond 10 juli zijn we dan eindelijk naar Erik en Charlotte gegaan. We hebben hen leren kennen op Isla Margerita tijdens onze windsurfvakantie in januari. Zij waren daar aan het uitrusten van een 4 weekse reis door Zuid Amerika en zaten in hetzelfde hotel als ons. We hebben daar een aantal avonden samen gegeten in een restaurant en dat was altijd erg gezellig. Charlotte komt uit Frankrijk, omgeving Bordeaux en Erik is geboren en getogen Zweed. Ze hebben elkaar leren kennen toen ze beiden in Barcelona woonden en werkten en zijn vorig jaar getrouwd. Toen we aankwamen in hun appartement in het centrum van Göteborg was het gelijk duidelijk dat Charlotte hoogzwanger was. Ze hebben echt een prachtig appartement, heel groot en prachtig ingericht. Charlotte is ook binnenhuisarchitect dus dat zal wel helpen. We hebben een heel gezellige avond gehad. Lang getafeld, heerlijk gegeten en lekkere wijn gedronken. En wat een genot om even in een huis te zijn, op een bank te zitten, in een ruime warme badkamer naar het toilet te gaan en te kletsen met een wijntje in de hand, in de keuken, tijdens het koken. De volgende dag hebben we weer met zijn vieren doorgebracht en was wederom erg gezellig. Jammer dat het slecht weer was, maar we hebben wel in de ochtend een leuke wandeling gemaakt langs de kust onder Göteborg. Daarna op zijn Zweeds geluncht: Pytt Y Panna. Een soort Tiroler Grossl, de kenner weet waar ik het over heb. Was heerlijk!!! Daarna heet Erik Joost van Göteborgse kitespots laten zien en zijn we nog even de stad in geweest. Later lekker borrelen en tv kijken in hun appartement en alweer ontzettend lekker gegeten!! Kortom, was een erg geslaagd weekeind in Göteborg!!
Surfen & Rendier eten...
De echte Lapland belevenis... Na de klapband en de mooie fietstocht hebben we gister ook een mountainbiketocht gemaakt. Op het kaartje stond een rondje wat ons wel leuk leek... We hebben het niet gehaald. De routes staan niet echt goed aangegeven waardoor wij lost waren en dezelfde weg uiteindelijk maar weer zijn teruggefietst. Wel een mooie route maar hij werd nogal oversschaduwd doordat we 5 uur lang compleet zijn lekgestoken door honderden muggen. Verschrikkelijk! We hadden nog wel onze voorzorgsmaatregelen genomen: langebroek en fietsjas aan terwijl het erg warm was en overal muggenspray gespoten maar het mocht niet baten.. Deze route heet trouwens de Retternvägen. Een route langs het spoor.Deze spoorweg is aangelegd in 1903 en loopt van Kiruna, Zweden naar Narvik, Noorwegen. In Kiruna hier in Zweden wordt enorm veel ijzererts gewonnen en door die spoorlijn kon het gemakkelijk en snel afgevoerd worden naar Noorwegen waar het via zee naar andere steden vervoerd kon worden. De route die wij fietsten loopt langs de spoorweg en werd gebruikt om de spoorrails aan te leggen. Zo, weer een mooie stukje geschiedenis! De route is nu een echt wandelpad wat daardoor een pittige fietstocht is over keien, langs beekjes door de natuur. Onderweg zijn we de mooiste watervallen tegengekomen! Ongelooflijk mooi! Maar ze staan uiteraard niet op de foto omdat Marjon vergeten was de SD kaart in het fototoestel te doen.. ahum..
Je komt werkelijkwaar geen kip tegen hier! Waren deze watervallen in Frankrijk geweest dan zag het waarschijnlijk zwart van de mensen, maar hier niet hoor! Zal iets met de locatie te maken hebben...5 uur lang gefietst en in totaal 2 wandelaars gezien en in het begin een groepje berggeiten die op bloemen en plantenles waren. Joost en ik zijn zoiezo een uitzindering hier: We zien alleen óf Duitse gepensioneerden in een hypermoderne camper óf natuurliefhebbers in kleine tentjes met wandelstokken, bergschoenen, rugzakken, geitewollensokken, etc.
Gisteravond hebben we nog ook maar een wandeling gemaakt de berg op en de foto's gemaakt die ik gister op de site heb gezet. Het is echt prachtig hoor hier!
Vandaag waren we toch echt wel moe van al dat fietsen en lopen. Nou ja, ik dan Joost is echt onvermoeibaar. Ik zat gister na het fietsen echt stuk, jemig al die bergen op en af! En die k*** muggen! En Joost was nog niet eens moe. Irritant goede conditie heeft Joost. Maar goed, vandaag alweer een nieuw avontuur want na een windstille en hete ochtend, z'on 28 graden, en een lading boodschappen, ging het dan toch een beetje waaien! Wij de camper inladen, op zoek naar een goede parkeerplek. Na 30 kilometer wel iets gevonden waar we ongeveer 500 meter naar beneden moesten klauteren dus dat hebben we maar gedaan. OP het strandje van stenen opgetuigd en Joost is gaan varen! Als enige op dat hele meer van 50 kilomter lang! Er varen hier geen bootjes, helemaal niks! Maar ja, aan de overkant van het meer is ook niks.. geen dorpen, helemaal niks!
Joost was wel in zijn element, heeft goed gevaren en zelfs even geplaneerd. Wel een zeer bijzondere plek om te surfen! We vonden dan ook dat we het hadden verdiend om onszelf even goed te verwennen daarom zijn we heerlijk uit eten geweest. Een restaurant hoog op de berg met uitzicht over het hele gebied, echt schitterend! En we hebben een Laps menu genomen!!
* Kaviaar van rödlök (wij hadden ook geen idee maar het was heerlijk!)
* Rendierbiefstuk met wildsaus
* IJs met in blueberrys in gembersiroop
Hmmm wat een verwennerij!!! Joost zat al sinds we Zweden kwamen binnen rijden zich te verheugen op een mals stukje rendierbiefstuk. Het was echt heerlijk!!!
En nu zitten we samen alweer heerlijk in de lobby van het hotel met uitzicht over het meer met een bakje koffie dit allemaal te typen. Luxe hoor, zon lekkere stoel! En vanavond gaan we een potje schaken op het nieuwe schaakbord wat we hier bij aan kraampje hebben gekocht. Als het goed is handgemaakt van het lokale hout door de lappen. Echt een prachtig schaakbord! (we schaakten namelijk met inieminieplastick op een beachbalsetje waar een schaakbord op was getekend,,)
En morgen gaan we weer op pad. Naar Noorwegen. Het is vanaf hier nog 75 kilometer naar Narvik, een stadje in Noorwegen en dan gaan we daar eens een garage zoeken. Daarna zullen we naar de Lofoten. Om weer nieuwe avonturen te beleven! Over anderhalve week moeten we in Göteborg zijn, dan hebben we afgesproken met Erik en Charlotte, die we tegen zijn gekomen op Isla Margerita dit jaar. We mogen bij hen in Göteborg logeren en zo lang blijven als we willen. Lijkt ons erg gezellig!!
Veel liefs, Joost & Marjon
Klapband in Lapland...
Wat een titel en het rijmt ook nog!
Het erge is dat het nog waar is ook... We waren net voorbij Kiruna, de meest noordelijke stad van Zweden en reden op de weg die naar Noorwegen loopt. We zagen in de verte al de besneeuwde bergtoppen wat op zich al een hele ervaring was. We zaten ons nog druk te maken of de camper ons wel de bergpas over zou trekken want met de 1.9 die erin ligt gaat het bergopwaards zeker niet rap. En toen was het opeen Kaboem! Jemig wat een schrik! Mijn hart zat in mijn keel! Joost zette de wagen keurig rustig langs de kant... Omdat dit zo'n onbevolt en rustig stukje wereld is kom je af en toe pas een auto tegen waardoor we besloten toch maar 100 meter door te rijden want daar was een P plaats. En tja, daar sta je dan hé!
We zijn heel rustug gebleven en zijn gelijk amar gaan handelen want we moesten toch wat doen. De band eerst maar eens inspecteren. Compleet kapot. Niet meer te redden en zeker niet meer te plakken. Gelukkig lag er een reserve wiel in de Fiatmotorkap. Na wat zoekwerk in de camper vonden we ook weer de krik, die lag onder de bestuurdersstoel (waren we even vergeten, Oeli) Na ongeveer een uur werk hadden we de nieuwe band eronder. Pffff... Maar het was in ieder geval gelukt! De eerste meters maar even getest of de band daadwerkelijk goed zat en toen weer door.
En dat nadat we zo'n beetje 1200 kilometer door Zweden waren gereden, over grindwegen en hobbeldebobbelwegen. Op zich was de weg overigens erg goed hoor, maar ze waren een aantal stukken met de weg bezig waardoor het wat lastig rijden was af entoe. Anyway, we moeten snel op zoek naar een garage, maar de dichtsbijzinde zal waarszchijnlijk pas over 200 kilometer in Noorwegen zijn. Tja, dat heb je hé, in het laatste stukje wildernis van Europa!
Lapland is wel heel bijzonder. We zijn nu op dit moment in Brjörkliden, in het Abisko Nationaal park aan het Tjorneträsk meer. We hebben al honderden kilometers verlatenheid achter ons en hier is de wereld wel heel bijzonder. Vandaag hebben we de meest bijzondere mountanbiketocht oooit gemaakt door het toendralandschap van dit gebied, de berg op. We hebben zelfs sneeuw in de handen gehad. De wereld is hier echt verlaten en er groeien alleen nog wat kleine berkenbomen. Verder heideachtige grond met wat bloemetjes en lage struikjes. Het was wel pittig klimmen, sterker nog we hebben veel ook moeten lopen maar het uitziocht was wel ontzettend mooi. We zullen nog een keer gaan om foto's te maken. Terug vond ik echt te gek, want toen konden we afdalen! Spannend! Heel voorzichtig natuurlijk maar het ging goed!
Het meer is gigantisch groot en Joost zal en moet hier op surfen. Jammer genoeg is de camping oerlelijk want gericht op de winter. Grote grindplaatsen. In de winter vast prachtig en vooral praktisch want het ligt naast de skilift maar nu niet mooi. Maar ja, als je even de hoek omhoog loopt dan ben je dat wel weer vergeten. Echt jammer dat het skiseizoen alweer voor bij is. In Riksgränsen, hier zo'n 40 kilometer vandaan op de grens met Nooorwegen, is met Midsommar nog geskied!!! Dat was een week geleden!!! Oh wat jammer want dat had ik toch echt een unieke ervaring gevonden!
Pap, we zetten dit gewoon bij het lijstje van de nog te bezoeken plaatsen en dan gaan we hier in skieen in mei. Lijkt mij wel wat!
We blijven hier nog 2 of 3 dagen. We hebben er 3 lange dagen over gedaan om hier te komen en hebben weer behoefte aan wat rust om al dit moois goed te kunnen opnemen. Daarna gaan we via de bergpas de grens over om de Lofoten in Noorwegen te bekijken. Dan is het volgende doel om te windsurfen in de Noordelijke IJszee, indien mogelijk en verantwoord uiteraard. En ik wil daarnaast ook vis eten. Heb ik nog niet gedaan, namenlijk.
Zo, en nu gaan we zo teurg naar de camper lopen en proberen om te gaan slapen. Het blijft hier zo ontzettend licht dat we echt wat moeten verduisteren om slaap te krijgen..
Liefs, Joost en Marjon
De tips van Clint!
De tips van Clint zijn:
1* Ga niet over de Sontbrug, maar rijd eerst via route 152 langs de kust van Kopenhagen naar Helsingö en ga dan met de veerboot over.
> Goede tip! De route is echt prachtig en na enig zoekwerk blijkt dat de boot ook veel goedkoper is dan de tolbrug. Voor een camper althans. En het is leuk om even bovendek te gaan staan om uitzicht te hebben over Denemarken en Zweden.
2* Neem zo weinig mogelijk de snelweg en ga binnendoor rijden. Snelweg is saai, je ziet niks van het land. (heel logische tip natuurlijk maar meestal kies je toch voor de snelweg omdat het sneller is)
4* Huskvarna
> We zijn in de plaats geweest maar konden eerst niet zien wat hier nu mooi aan was. Tot we verder reden langs de weg, toen bleek dat dit een mooie plaats aan het begin van het Vatternmeer is. We zijn echter maar doorgereden, want het regende...
3* Ga naar örebro
> Een leuk dorpje met een mooi slot. Jammer alleen dat het zo regende waardoor er niks aan was in de stad rond te wandelen.
4* Stockholm
> We zijn echt heel blij dat we naar Stockholm zijn gegaan. Dat was eerst niet echt het plan, zoiezo deze route niet, maar het is echt een prachtige stad! Echt een aanrader!
5* Falun & Mora
> We hebben het huis van de beroemde Zweedse schilder Carl Larson bezocht in een té idylisch plaatsje vlak bij Falun.. En de oude stadskern van Falun, wat op de werelderfgoedlijst staat.
6* Rijd door The Woods langs de E45, dwars door Zeden en kampeer in the Nature
7* Ga naar Tjornetrask. Een meer hoog in Lapland. Je kunt er goed windsurfen het is een uitermate vlakmeer. We zijn heel benieuwd!
8* Steek over naar Noorwegen, vergeet de Noordkaap en ga naar de Lofoten.
9* Ga naar Bergen, een stadje met veel overeenkomsten met Amsterdam en de geschiedenis van de VOC schepen.
10* Steek dan over naar Göteborg, Oslo is niet heel interessant en zuid Noowegen ook niet.
We zijn op dit moment, 24 juni, in Orsa, 4 km ten noorden van Mora. Tot nu toe hebben we alle tips opgevolgd en die zijn tot nu toe erg goed bevallen. Het lijkt ons erg bijzonder om naar Lapland af te reizen, de poolgrens over te steken en het natuurpark en het meer van Tornetrask te bezoeken. Daarna lijkt Noorwegen ons erg spannend vanwege de bergweggetjes en mogelijke tunnels. De camper is niet heel sterk maar wel heel hoog dus steile bergweggetjes en lage tunnels vindt hij niet leuk. En als Noorwegen ergens bekend om is...
We vermaken ons erg goed in de camper en vinden het reizen tot nu toe erg leuk. We zien heel veel en hebben wel geleerd dat we op tijd rust moeten nemen om niet te veel tegelijk te willen doen. Na vandaag zal internet weer lastig worden denken wij. Dus het zal denk ik nog wel een week of 2 duren voordat we weer online zijn. Dan verwachten we in de buurt van Goteborg te zijn.
Op naar Lapland!!
Liefs, Joost & Marjon
p.s. Muppet, dank voor je fotocomentaar :-)
Jan H, We zullen zeker weer eens een lekker vleesje willen van de BBQ king!
Jan P, bedankt voor het toesturen van de foto's! We moeten ze nog bekijken.. maar thanks!
Jan S & Ralf,het Zweede volleybalteam zijn we helaas nog niet tegengekomen
Oh, en in Zweden helaas nog geen Flodeboller gezien..
Edwin, jammer dat de skypeverbinding verbrak maar was leuk je weer even te zien & horen!
Jo, bedankt voor al je lieve berichtjes! SMS wil niet altijd lukken met mijn telefoon helaas maar ik denk wel aan je hoor!
Kopenhagen en de ontmoeting met "Clint"
In Fyn's Hoved pakken we de camper weer eens in na een ontbijtje van verse broodjes uit de campingwinkel. Heerlijk!!! Het waren onze eerste verse broodjes. Smaakt toch goed, Joost glunderd helemaal, hihi!
Na de koffie en het legen van de camper gaan we op pad. We zijn al binnen 2,5 uur in Kopenhagen. Wat ze in de boekjes hebben geschreven klopt bij de eerste indruk zeker: De buitenwijken zijn lelijk en onoverzichtelijk. Is dit het nu? dat gevoel hebben we een beetje. Maar we vinden het ook wel stoer om met de eigen camper zo de stad binnen te rijden. We vinden na even zoeken het City Camp Kobenhavn, een ontzettend lelijke camperplaats. Maar wel functioneel. Voor 20 euro kunnen we er de hele dag staan en is de camper beveiligd. Toch wel fijn aangezien we nogal wat bij ons hebben. Dit is ons huis tenslotte....
We besluiten op de fiets de stad in te gaan, het is zeker een half uur lopen naar de binnenstad en op de fiets is het makkelijker volgens de eigenaar van het camperpark. Goede tip van hem want inderdaad, het is super om de stad op de fiets te verkennen!/ We zij ongeveer 5 uren onderweg en hebben veel gezien. Christiana bijvoorbeeld, de oude hippiewijk. Oude legerbarakken wat nu een soort vrij-staat is waar alllerlei rare types wonen. Grappig hoor! Ik vind het net een filmset van een foute amerikaanse film..Daarna fietsen we wat door de nieuwe wijken, langs het operahouse en kijken we uit over de kade. Aan de overkant is het paleis goed te zien. Het is mooi weer! De houten grachtenpanden zien er mooi uit en ook het paleis is mooi. Echt leuk dit, fietsen door de stad! Het lijkt hier best op Amsterdam eigenlijk, met de grachtenpandjes, de grachten, en de fietsers door de stad. De denen fietsen trouwens snel! Wij Nederlanders fietsen in een lekker rustig tempo op onze oude fietsjes maar de Denen sjezen met moderne fietsen en fietshelm door de stad!
We vinden Kopenhagen een leuke gezellige stad en na een heerlijk maaltje Chinees fietsen we terug naar de campert.
Ik loop nog even naar de beheerder van de City Camp want toen hij hoorde dat we door Scandinavie wilde reizen wilde hij ons allemaal tips geven. Dus ik met de ANWB routekaart van Scandinavie naar deze meneer toe. Joost noemt hem Clint, van Clint Eastwood, omdat hij een wat verweerde kop heeft. Het is ook echt iemand doe altijd graag in de Outdoors is. Hij verteld dat hij vroeger altijd met zijn vader en broer naar het noorden ging, naar Lapland, om op overlevingskamp te gaan, hij zou er zo nog kunnen overleven... Zegt ie.. Zijn broer is nog steeds heel avontuurlijk, volgens hem de eerste man die de Noordpool over is gevaren met een kano.
Zijn eerste tip is om niet met de camper over de Sontbrug te rijden, van Kopenhagen naar Malmo, maar om de route langs de kust, dus niet de snelweg, te volgen van Kopenhaven naar Helsingo. We waren juist net van plan om dezelfde avond nog die brug over te gaan...Dat zuidelijk puntje van Zweden waar we naartoe wilden konden we wel overslaan, was niet interessant.. hmmm...Verder heeft hij allerlei plaats op de kaart omcirkeld die we zeker moeten bezoeken. Daarover later meer..
We besluiten deze eerste tip maar op te volgen, kunnen we daarna altijd nog beslissen of we die tips de moeite waard vinden. We rijden dus richting het hartje centrum van Kopenhagen richting de weg langs de kust.. maar helaas.. een brug die maar 3 meter hoog is.. En wij zijn 3,25. Dat gaat hem nie worden..
Via een omweg komen we uiteindelijk toch op de 152 en het is prachtig!! Het is ook prachtig helder weer. We rijden langs de kustlijn, zien allemaal zeilbootjes op het water en aan de overkant ligt Zweden. De huizen langs de route zijn gigantisch groot! Net Bergen aan Zee. Maar dan ongeveer 30 kilometer lang. We komen langs een paar leuke dorpjes en zien vele jachthavens. Deze eerste tip van 'Clint' was zeker de moeite waard! We besluiten nog niet met de boot over te gaan maar eerst te overnachten in Dronningmole, wat in het noorden ligt aan zee. Een zogenaamde quickstop met de camper. We maken nog een kleine strandwandeling, het strand was erg ver lopen vanaf de camper (50 meter :-) en gaan heerlijk slapen. Wat een dag! Van de verlatenheid van Fyn, naar de drukke gezelligheid van Kopenhagen, naar weer de rust aan de kust.
Morgen naar Zweden!