4 maanden en 4 dagen geleden reden we weg uit Nederland. En hier zitten we dan. Hartstikke bruin, blonde haren; een lekker bakje (Italiaanse) koffie voor de camper; het zonnetje schijnt en de wind waait lekker. We horen de zee op de achtergrond en kijken uit over onze buren van de camping die ook lekker lui zijn op deze zondag. Wat hebben we het toch goed. Je zou bijna vergeten dat het ook hier noodweer kan zijn... Rutger en Francina, na ons avontuur met de modderstromen vonden wij dat we wel een cadeautje hadden verdiend! De chocowafels waren echt heerlijk!!!

Het is nog steeds zo'n 25 tot 30 graden overdag en dat in oktober. Niet te geloven dat het al oktober is. We zijn op 30 mei vertrokken, in de Nederlandse lente, en nu is het al herfst! Weertechnisch is dat voor ons nog niet echt het geval maar het is wel sneller donker s'avonds en s'ochtend en s'avonds al wat frisser. Het voelt als een eeuwige zomer. Een zomer die waarschijnlijk hard eindigt als we 1 november in een koud Nederland arriveren.

Af en toe maken we een praatje met de buren en als ik dan vertel dat we al een tijdje onderweg zijn vind ik het zelf ook nog steeds onwerkelijk. Al bijna 5 maanden lang staan we iedere dag vroeg op, dat nog steeds, maar hebben we nu heel andere dagelijkse bezigheden; mountainbiken, surfen als er wind staat, boek lezen, stadjes en dorpjes bezoeken, tennissen, of gewoon naar de volgende bestemming reizen.... Het is eerlijk gezegd nog steeds niet raar om niet te hoeven werken. We vervelen ons absoluut niet, en ook ons mooie huis missen we niet. Vrienden en famillie missen we wel. Het is leuk om te vertellen aan anderen waar we allemaal al zijn geweest en het doet je steeds weer beseffen wat een bijzonder avontuur we toch beleven: Denemarken, Zweden, Noorwegen en dan met name Lapland en de Lofoten, Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië, heel Italië en nu Sardinië. Met name het feit dat we bijna in het uiterste noorden én bijna in het uiterste zuiden van Europa zijn geweest vinden wij zelf erg bijzonder. Daarnaast is het interessant om de landen en culturen te leren kennen. Zo is bijvoorbeeld het contrast tussen de zeer geordende Denen & Zweden en de temperamentvolle Italianen groot. Kijk alleen al naar de favoriete automerken in beide landen; De Zweden kiezen voor veiligheid, degelijkheid en strak design. (Volvo) In die volgorde ook. De Italianen kiezen voor een mooi design. Joost vat dat altijd mooi samen: 'De Fiat is er vooral om er mooi uit te zien en dat je er in kan rijden is een leuke bijkomstigheid.'

De afgelopen 4 maanden hebben we eigenlijk alleen op campings gewoond. En dus heb je altijd buren. En pas als je ergens wat langer dan 3 dagen staat leer je die ook een beetje kennen. Wat voor soort mensen je tegenkomt, ligt vooral aan het soort camping en de regio. Waar we in Kroatië bijvoorbeeld met name de luie medemens tegenkwamen, leren we op Sardinië met name de actieve medemens kennen. In Zweden is iedereen actief, sportief en fit. Hoe noordelijker je daar komt, hoe fitter de medemens op de campings. Daar moet wel bij gezegd worden dat we ook ontzettend veel gepensioneerde Duitsers zijn tegengekomen die puur voor de reis gingen. Die zagen we vooral onderweg op de hoofdroute door Zweden, maar niet tijdens onze wandelingen of fietstochten in de bergen. In Italië leerden we de echte Italiaan kennen. We stonden ook alleen maar op plekken in Italie waar weinig buitenlandse toeristen komen dus dan gaat dat snel. Italianen houden van lekker eten, van flaneren, van temperamentvolle gesprekken met anderen voeren en van zonnebaden. En ze houden van entertainment, s'avonds op de camping. In geen enkel ander land wordt er s'avonds zo laat nog zoveel georganiseerd en gedanst. Cultuuroverschrijdend zijn echter de groepen mensen met dezelfde hobby's. Die lijken in cultuur en gedrag heel erg op elkaar. Zoals bijvoorbeeld Surfers. Op de Surfersplekken waar wij hebben gestaan zijn de cultuurverschillen opeens weer minder groot. Iedereen heeft dezelfde passie. Zowel in Varberg, Zweden, als op Rugen, Duitsland en hier op Vignola Mare, Sardinie, staan we tussen de surfers. Een feest der herkening! Geen rare blikken als wij onze camper uitladen en er van alles aan surfmateriaal uitkomt. Je dagelijkse praatje over de wind, de surfcondities, de grootte van je surfzeil, dat soort zaken. Met sommige mensen heb je meer een klik dan met anderen en gelukkig zijn er mensen waar je vaker een praatje mee maakt en waar het ook wel eens niet over surfen gaat. Zoals het Duitse stel wat we leerden kennen in Chia, die we weer tegenkwamen in Vignola nadat zij de regen in San Theodoro hadden overleefd. Een van de weinige stellen van onze leeftijd die we tegenkwamen. Zij waren allebei kitsesurfers en met hen hebben we veel op het strand gezeten, tussen het surfen door wat gekletst over van alles en nog wat. Leuke, aardige mensen die nu helaas al weer thuis zijn want hun vakantie zat er alweer op. Tja, zo gaat dat, mensen komen en gaan. Maar het is wel leuk om hier de mensen wat te leren kennen. Daardoor hebben wij al een thuisgevoel op deze camping en zeg je dagelijks vele mensen gedag. Je leeft hier dicht op elkaar en daardoor leer je de dagelijkse ritmes en bezigheden wat kennen. Zo is hier bijvoorbeeld een Oostenrijks echtpaar van rond de 40 jaar die net begonnen zijn met surfen. Ze hebben thuis in Oostenrijk een simpele baan (zeggen ze zelf) en hebben pas op latere leeftijd de spirit gekregen om nieuwe dingen te leren. Naast surfen is hun nieuwe hobby ook bergbeklimmen..Het is echt een aandoenlijk, lief en aardig stel. Elke dag weer staan ze op de beginnersplank met een klein zeiltje, te oefenen en te oefenen. De dame is een klein dikkertje met een vrolijk gezicht die straalt als het gelukt is heen en weer te varen. Voor het geval ze midden op zee even de puf niet meer heeft, heeft ze wat chocolade mee in het voorvakje van haar zwemvest. Je verzint het niet....

De Nederlanders die we hier hebben ontmoet (de enige Nederlanders sinds weken...) waren al jaren wat on tour met de camper. Meneer surfde, mevrouw wandelde en samen maakten ze tochten met de mountainbike. Ze waren fit en deden alles gewoon maar met een nuchterheid zoals alleen Groningers en Friezen dat kunnen (het waren Groningers...) Ze waren veel ouder dan wij ze hadden geschat, 74 jaar maar liefst! En gewoon met de camper op pad, lekker surfen en mountainbiken op Sardinie. En zo zijn er nog veel meer (met name Duitsers) die we dagelijks tegenkomen bij de toiletgebouwen, bij de kampwinkel, of op het water. Maar er is altijd natuurlijk nog baas boven baas en dat is onze buurman de Zwitser met zijn vrouw. Hoe oud ze zijn weten we niet, we gokken ergens in de 50, maar zij zijn al 3 jaar aan het reizen!!! Ze hebben een splinternieuwe caravan, een VW Touareq, een mooie windsurfset, mountainbikes en potten met Italiaanse kruiden voor de caravan. Slanke, fitte mensen die er goed gekleed uitzien. Zelfs in sportkleding. Wij hadden daar een kast van een huis in Zwitserland bijbedacht en beide een goede baan. Maar dat is niet meer het geval. Dat huis en die baan hebben ze wel gehad, maar nu leven ze al 3 jaar in een kleine flat in Zwitersland en deze caravan. Ze hebben allebei heel hard gewerkt, hadden beide een goede baan, waren nooit thuis, geen tijd om te skien, en vonden blijkbaar dat ze zo niet meer wilden leven. Dus zijn ze maar gestopt met werken (blijkbaar was dat financieel geen probleem) en nu touren ze door Europa en vliegen af en toe naar een ander werelddeel. Waarom ook niet? Het zijn aardige mensen en leuke buren. En we hebben een soort van vergelijkbaar bestaan als is het voor Joost en mij tijdelijk.

Zo, en nu zien we wat buren optuigen dus gaan wij ook eens even 'Checking out de conditions' doen want dat kunnen we straks lekker surfen!!

Ciao!!!

Joost & Marjon