Een bijzondere naam voor een bijzondere stek.

We zijn hier eergisteren aangekomen na een enerverende tocht door de binnenlanden van Italië. Vanuit Paestum was het hemelsbreed zo'n 300 kilometer hiernaartoe maar de kustweg volgen was geen optie. Want die kustweg hadden we vanuit Paestum al eens gereden en dat was met de kronkelweggetjes al spannend genoeg. Dat wilden we graag vermijden. De snelwegen zijn ons tot nu toe zeer goed bevallen in Italië dus wij verwachtten geen problemen. Ware het niet dat ze met de weg bezig waren en wij dus een flinke vertraging opliepen. Nou ja, ach, we hebben de tijd! Het was alleen wederom snik heet om te rijden en dan raak je toch sneller vermoeid en ben je het gewoon snel beu. Om een uur of 4 zagen we dan toch eindelijk weer de zee! Dezelfde kust als waar we vandaan kwamen maar toch anders. Vele malen rustiger en minder campings en hotels en andere drukte. Ook de stranden waren een stuk leger. We zagen wel een 'Sosta Camper' (overnachtingsplaats voor campers) dus we wisten dat er zoiezo onderdak zou zijn. Na enig speurwerk hebben we toch de weg gevonden naar Gazzeria Lido en stonden we opeens op een parkeerplek aan zee. We zagen vanaf de weg een paar kites in de lucht hangen dus we wisten dat we hier ergens moesten zijn! Volgens de kite en windsurfguide een prima spot waar het in de zomer zeer druk kan zijn. Nou, met die drukte viel het wel wat mee. Nadat we over het strand hadden gewandeld zagen we zowaar campers staan en bleek er tussen de bomen een soort camping te zijn! Wij gelijk inchecken. Dat moest bij de bar, en met behulp van de tolk capaciteiten van een anderecampinggast konden we duidelijk maken dat we hier graag een of meerdere nachten wilden staan. Daarna heeft Joost onze camper via een achterafweggetje naar deze camping geloosd. De camping heeft geen naam en is voor onbekenden echt bijna niet te vinden. Maar we staan, en we staan practisch aan zee, tussen de Italianen. Iedereen hier kite, of in ieder geval is er in elke camper of tent wel iemand van het gezin die kite.

Joost heeft 2 dagen gekite. Het was maar van korte duur maar dat komt puur vanwege het feit dat het maar heel kort goed waait. Goed genoeg om te kiten maar nog niet goed genoeg om leuke sprongen te maken. 'Het is puur een kwestie van hoogte blijven lopen' alsdus Joost. Vanaf een uurtje of 12 s'middags begint het een beetje te waaien en rond een uurtje of 2 kan iedereen los. Maar vaak zakt de wind na een uurtje al weer in. Wel jammer. Het schijnt gewoon een slecht windseizoen te zijn. Hebben wij dat.

De camping is overigensqua locatie perfect maar heeft jammer genoeg zeer slechte faciliteiten. De toiletten en douches zijn vies en je moetalleseerst goed schoonmaken voordat je het durft te gebruiken. Verder is het warm en koud water systeem niet helemaal je-van-het en blijf je aan de kraan draaien alheeft dat eigenlijk geen zin; je hebt of gloeiend heet water of ijskoud water. De familie mier is gelukkig weer zo goed als vertrokken.

Het enige wat we hier wel hebben, in tegenstelling tot alle voorgaande campings en camperplaatsen, is gratis internet. Nou ja, gratis, we kunnen gewoon inloggen op één of ander netwerk en kunnen dan online. Iedereen doet dat hier dus wij ook!

Morgen gaan we weer op tournee. Ons plan is om uiteindelijk de gehele kustweg van Calabrie te rijden, die als het goed is redelijk vlak en goed berijdbaar is.

Tot zover, Ciao vanuit Italie!

Liefs, Joost en Marjon