Een terugblik over onze dagen in Italie

Zo, na lange tijd van afwezigheid hier dan eindelijk weer een teken van leven van ons. Na Zell am See hebben we de Middellandse Zee opgezocht. We hebben het erg leuk gehad in de bergen, maar hadden wel zin om weer verder te gaan. We zijn via Slovenië naar Kroatië (Istrië) gegaan en daarna, op 10 augustus, naar Italië.

We zitten nu, dinsdag 18 augustus, met de laptop aan onze campingtafel, hebben de kaarsjes aan, de bikini hangt te drogen aan ons waslijntje en we horen de Middellandse Zee op de achtergrond. Oh, en een Italiaanse hitparadetopper horen we ook nog op de achtergrond; de Italianen zijn net weer wakker geworden (22.00 uur) en op de camping wordt de muziek weer aangezet. Joost zit te lezen in 'mannen die vrouwen haten' en ik schrijf dit terwijl ik net 'het diner' heb uitgelezen. Nu, na 22.00 uur, is het eindelijk niet meer heet en benauwd. Wel is het nog steeds zo'n 30 graden en is het al om half 9 pikkedonker, weer eens wat anders dan 24 uur licht zoals we boven de poolcircel hadden!

10 - 17 augustus 2009

Numana Italie

In Numana, een klein plaatsje onder Ancona, zijn we een week geweest. Op de camperplaats op het terrein van de Kartbaan van Don. Joost heeft de eigenaar Don Adriatico genoemd. Het was ook een echte Don. En hij leek een beetje op Danny de Vito. Hij runde een kartbaan en die was voornamelijk s'avonds open. Overdag is het te heet en pas na 21.30 uur komen de Italianen weer wat in beweging, zo net na het eten. En dus draait de kartbaan pas vanaf 21.30 uur op volle toeren. En kunnen wij meegenieten van de bijbehorende kartgeluiden. Nou ja, genieten.... De camperplaats was lastig te vinden, die kunnen ze in Italie wel goed verstoppen. De campings daarentegen zijn overal goed te vinden. Maar duur! Gemiddeld kost een camping ons 40 euro per nacht. En aangezien ons budget voor eten, slapen, drinken en overnachten 50 euro per dag is, kunnen we dat eigenlijk niet betalen. De eerste nacht in Numana hebben we nog op een camping gestaan omdat we niks anders konden vinden en het noodweer werd. Dat was Camping Adriatico (ook al zo'n originele naam) waar 'de bolle' ons s'avonds vermaakte met muziek en dans op het centrale pleintje van de camping. 'De bolle' is ook alweer een verzinsel van Joost. Hij was de eigenaar van deze camping en erg dik. Hij danste wel de hele avond met een te blij hoofd mee met het animatieteam die dansjes deed op muziek met kleuters. Te grappig. Later op de avond, na een half uur noodweer met onweer en een wolkbreuk, werden wij weer verrast met iets raars op deze prachtcamping: een groep Hollandse Volksdansers ging optreden voor de Italianen van de camping!!!! In klederdracht en op klompen!!! Wij geloofden werkelijk niet wat we zagen. Maar de Italianen vonden het prachtig. Wat een avond!

De dag na aankomst hebben we veel moeite moeten doen om aan geld te komen. Op de tolweg de reisdag was het ook al een probleem: de automaten kennen onze Rabopas niet waardoor we de tolweg niet konden betalen. Aangezien er geen mannetje in het hokje zat en we geen contact geld hadden was dat wel een probleem. Gelukkig was er wel een mannetje die door de speaker ons probeerde wat duidelijk te maken (wat wij niet verstonden) en die ons na een kwartier prutsen maar heeft doorgelaten zonder te betalen. Op de dag na aankomst hebben we vanuit de camping 3 lange wandelingen gemaakt en pas bij de derde pinautomaat, na een uur lopen, konden we daadwerkelijk geld uit de automaat krijgen. Vreselijk irritant.

Anyway, op de camperplaats van Don Adriatico hebben wij ons zeer goed vermaakt. Op deze plek kostte het ons 'maar' 20 euro per nacht. De camperplaats was voor ongeveer 60 campers en het stond steeds wel vol, met Italianen. Dat was zoiezo erg fijn aan Numana; er waren dan wel ontzettend veel toeristen, op het strand kon je eigenlijk je handdoek niet fatsoenlijk neerleggen, maar het zijn alleen maar Italianen. Bona Sera, Grazi, Doce Pizze.. Wij spreken al een piepklein woordje Italiaans. :-) Onze camper stond letterlijk op 20 meter van het strand, heel vervelend. Een kiezelstrand. Met prachtig helderblauw water. En honderden paraplutje's, en bruingebakken Italianen. En Afrikanen, die de hele dag met hun waar over het strand lopen in de hoop iets te verkopen. Zonnebrillen, tasjes, handdoeken.

Joost heeft 2 keer een poging gedaan om te windsurfen. Helaas moet ik poging zeggen. Want er was echt veel te weinig wind. De eerste keer kon hij net een beetje op de plank blijven staan en af en toe een rakje planeren. Maar door de zeer sterke stroming, was het vooral alleen maar proberen om hoogte te lopen. De 2e keer was een avontuur op zich. Eerst al moesten we samen het surfsetje over de zonnebadende Italianen tillen. Die het allemaal reuze interessant vinden wat je gaat doen. Vervolgens was het voor Joost een klus van een half uur om door de hoge golven en golfbrekers door te komen met eigenlijk te weinig wind. En daarna was het dobberen. Joost werd er in ieder geval niet echt happy van.

Verder hebben we in Numana wat gefietst naar de omliggende dorpjes en hebben we het klooster van Loreto bekeken. Na een fijne steile beklimming eerst maar een ijsje om uit te hijgen en vervolgens het kloosterdorp bekeken. Wel mooi! Voor Joost zijn vader hebben we een speciale kloostermunt gekocht, we dachten dat je dat wel leuk zou vinden, Leo.

Op vrijdagavond in het weekeind van 15 augustus zijn we flink op stap geweest. Het was feest, een grande fiesta. Overal aan en op het strand, waarschijnlijk in heel Italië, was het feest. We hebben een leuke strandtent gevonden waar het erg gezellig was. Een paar Cuba Libres gedronken en pogingen gedaan met de Italianen te praten, maar dat was niet makkelijk. Zij spreken eigenlijk geen woord Engels en wij niet echt Italiaans. Maar op de dansvloer was het zeker gezellig! Het strand lag overigens bezaaid met jongeren, overal lagen en zaten wel mensen bij een vuurtje, met genoeg drankjes uiteraard en ook tenten stonden op het strand. Toen wij rond 4 uur de strandtent verlieten, lagen er al een aantal te slapen, terwijl de rest aan het doorfeesten was. Je zult begrijpen dat we de volgende dag erg brak waren. Vooral ik. En dan in die hitte, echt niet leuk. Ik wilde een siestaslaapje doen maar in de camper was dat niet mogelijk. Ik heb wel een poging gedaan maar het was daar echt letterlijk een sauna. Dus maar op het strand gelegen de hele middag. Ook prima. We hebben verder nog de buren op de camperplaats leren kennen en geprobeerd wat met ze te kletsen. Alana en Roberto en hun zoontje Marco. Leuke, lieve mensen die uit Umbrie komen. Ze hebben ons zelfs uitgenodigd om bij hen langs te komen, dus misschien doen we dat wel op de terugweg! Ik heb hen foto's van onze reis laten zien en ze waren vooral gecharmeerd van de foto's van de Lofoten en de foto's van de 'white sandy beaches' van Denemarken. Dat vinden die Italianen echt prachtig.

Uiteraard hebben we ook een avond pizza gegeten. Een pizza kost hier gemiddeld 4 euro per stuk, en toen ik aan Alana vertelde dat je in Nederland soms rustig 10 euro voor een pizza betaald viel ze bijna van haar stoel. Tja.. Ook dat jonge kinderen bij ons gewoon rond een uurtje of 7 naar bed gaan was een shock voor ze: wij zaten namelijk rond een uurtje of half 12 s'avonds met hun te kletsen en de kleine Marco van 5 jaar zat er nog gezellig bij!

Numana en Porto Recanati ( dorpje/stad naast Numana ) was erg leuk. En vooral ook de camperplaats van Don was leuk. Tussen iedere 2 campers stond een picknicktafel en omdat we van Don geen luifel uit mochten doen en geen troep mochten neerzetten, zat je altijd aan de picknicktafel en dus samen met je buren te eten, drinken etc. Na het eten gingen we net als de Italianen ook maar even flaneren over de boulevard en keken we nog even naar de racers op de kartbaan. Het enige van deze plaats wat echt jammer was, waren de toiletten. Of eigenlijk het gebrek aan toiletten en het gebrek aan schone toiletten. Er waren 2 kleine toiletten en 2 douches. Voor de hele camperplaats. De toiletten moest je eerst schoonmaken met een lading papier voordat je durfde te gaan zitten. En voor de douches stonden s'avonds hele rijen. Maar dat was wel weer grappig eigenlijk, want omdat je maar een minuut kon douchen op een muntje en het muntje door iemand anders in het kastje moest worden gedaan, ging iedereen met het hele gezin naar de douches. De Italianen hebben daar wel weer wat op gevonden: ze hebben allemaal een badjas daarvoor. Met de bikini douchen en die uitspoelen en daarna gelijk de badjas aan. Lekker snel en praktisch! Afdrogen en kleding aandoen in de douche heeft geen zin, je bent gelijk weer nat...

Maar al met al een erg leuke week gehad!

17 augustus 2009

We hebben gister een lange, warme autorit gehad van Numana (Ancona) naar hier. We weten niet precies hoe het hier heet, maar de camping heet Athene en ligt in de buurt van Paestum, aan de kust voorbij Salerno. Toen we gister aankwamen om een uur of 5 hebben we na het uitladen van de surfspullen, het uitdraaien van het zonnescherm, het ophangen van de nog niet droge was, en het uitkloppen van de matten (onze dagelijkse routine zeg maar) eerst een duik in zee genomen, gedoucht en onze kleding gewassen. Ongelooflijk wat waren wij vies en bezweet, ik rook mezelf en dat was niet heel prettig. Het is warm om te rijden en wij hebben geen airco. De thermometer gaf 38 graden buitentemperatuur aan en 46 graden binnentemperatuur. Ik geloof het eigenlijk niet dat het echt zo heet kan worden in de camper. Maar we zijn heel de dag nat geweest van het zweet. Alsof je in een sauna zit waarbij je continu zweetdruppeltjes voelt druppelen en je kleding aanvoelt alsof je net hebt moeten afzwemmen voor diploma B. Maar nu is alles weer fris en fruitig. De zee is ook hier mooi, net als in Numana waar we hiervoor waren. Erg blauw en zeer warm water. In de verte zien we een mooie kuststrook met bergen die uit zee steken en het plaatsje Acripolo. Hier is het landschap vlak en nog vrij groen.

Toen we gister van Numana naar hier reden, kwamen we langs de kustweg gereden die van Salerno naar Agropoli loopt. Dat eerste stuk kustweg na Salerno is niet mooi. Waar we nu zitten is het wel weer erg mooi, maar de eerste kilometers die we langs de kust reden waren echt verschrikkelijk. We denken dat het vuilnisophaalsysteem nog steeds niet goed werkt hier. Ook rijden door Salarno zelf was een hele toer. Alle ingewikkelde en vreemde wegen leken wel een achtbaan. Joost reed en had het idee dat vervoersmiddelen ( ook campers ) door de Italianen ook beschouwd worden als een soort achtbaanwagonnetjes. De camper heeft de achtbaan echter wel weer prima overleeft. Bij de kustweg was het erg vol ( maar vol is niet vol bij Italianen ). Auto's worden rustig op de doorgaande route geparkeerd, zodat zij als een soort wegversperring fungeren voor een camper, zoals bijvoorbeeld onze prachtige Mobilvetta Design, die iets breder is dan een fiat Panda. De gemiddelde Italiaan heeft op zijn beurt ook nog wel eens moeite met het inschatten van onze breedte. De toeter kunnen ze echter wel zeer goed vinden. Als Italianen bij een inhaalactie of snelle bocht toch op het laatste moment in de verdrukking komen dan is een eerste oplossing; gas blijven geven 'want ik ben Italiaan dus ik denk eerst aan mijn eigen auto, daarna pas aan de andere weggebruikers'. Tweede optie is toch maar remmen. En toeteren.

Vandaag zijn we op tournee geweest. We wilden de mooie kuststrook voorbij Agropolo bekijken en op zoek gaan naar de surfspots van Accioroli. Nou het was een hele onderneming! Want het was wederom heel warm en we kwamen langs heel veel kleine, stijle, krappe bergweggetjes. Nou dan weten jullie wel genoeg denk ik? De Italianen waren in ieder geval weer erg op dreef in hun kleine Fiat Panda's en de weggetjes deden ons haast denken aan de wegen op de Lofoten.. En ik heb de thermometer van de binnentemperatuur op 52 graden zien staan....Ik heb er een foto van gemaakt anders geloven jullie dat natuurlijk nooit. We werden wel beloond met prachtige baaien, een helder blauwe zee, mooie groene bergen, schattige en bijzonder oude dorpjes. En ook heel, heel, heel veel Italianen op het strand. En geen wind. Dus surfen wordt gewoon een mission impossible. Al stond er een zuchtje wind, dan kwam je niet over de Italianen heen met je spul, laat staan dat je een kite kunt oplaten... En geen camperplaats of camping te bekennen hier. De Italianen zelf zullen allemaal in appartementjes wonen. Eenmaal op de terugweg, toen we naar de grote weg zijn gereden om niet die hele kronkelweg terug te hoeven, zijn we langs de supermercato gereden. We konden flink inkopen doen, want we waren immers met de camper en niet met de fiets en hadden de surfspullen thuis gelaten. Dus kon het eten gelijk in de koelkast. ( normaal liggen de surfspullen in de weg) Erg handig! Terug op de camping hebben we gelijk weer een duik in zee genomen en heb ik onze kleding gewassen. Daarna hebben lekker Italiaans gegeten; ik kook veel pasta hier. Makkelijk, lekker, snel klaar en goedkoop. En ik heb hier altijd ricotta, salami, rucola, pomodori, en paprika's in de koelkast liggen. Jammie! Zelfs tussen de middag maak ik wel eens spaghetti met alleen wat kruiden. Lekker hoor! Alleen is koken niet echt een pretje, want dan wordt het zowaar nog veel heter in de camper. Ach ja. Je moet er wat voorover hebben! :-)