Hundstein... de top gehaald!!
Pfffff...
Vandaag even een rustdag, Daar is het tenslotte ook zondag voor he!
Vanochtend wakker geworden met spierpijn en een zere kont. Het was heerlijk weer, lekker zonnetje en behoorlijk warm. Bakkie koffie op ons grande terras naast ons grande huis. Heerlijk! Zo begint de dag goed! We zijn gister dus dan toch begonnen aan de klim naar de Hundstein. Een bergtop van 2117 meter. De meest zware bergfietstocht van de omgeving. Maar zoals ik eerder aangaf goed voorbereid begonnen. Het was weer warm dus in fietsbroek en wit hemdje en de klickschoenen aan. Allebei 2 bidons water en Joost had de camelbag ook mee met nog eens 2 liter water. Een stapel muslirepen (Ik heb 3 soorten uitgekozen voor deze tocht; cocos-banaan, zwarte bes en zonnepit, klinkt erg gezond toch?) en wat broodjes met salami. Rabobankhelm op en fietsen maar. Marjon zat al gelijk weer in de 1-1, de kleinste versnelling en Joost ging er weer als een speer vandoor. Haarspelbocht na haarspeldbocht. Met deze snelheid moet je gewoon proberen recht te blijven rijden, anders maak je nog extra meters ook en dat kan niet de bedoeling zijn. Ik vroeg me onderweg al hijgend af of de Alpe D'Huez ook zo zwaar is.. Na een uur klimmen was daar weer de Ezianhütte! Pauze! Oh wat fijn! Daarna maar weer door! De asfaltweg veranderde in een grindweg met kiezelstenen, de paden werden nog steiler en smaller. Ook mooier trouwens! Na nog een uur kwamen we weer op de kruisinig waar we vorige keer ook langs waren gekomen. Lunchtijd! Daarna weer door, en alweer en nog steeds omhoog. Als je denkt dat het niet nog stijler kan, dan toch gaat het nog een beetje steiler. En man, na 2,5 uur in de kleinste versnelling klimmen ben je wel moe hoor! En alles begint wat doof te worden.. de echte fietsers begrijpen wel wat ik bedoel. Niet fijn. Na nog een uur zagen we in de verte op een hoge bergtop een berghut. Dat zal de Hundstein wezen! Jemig, wat ver nog! Mijn hemel... Gelukkig kwam er een iets vlakker stuk waardoor we een heel klein beetje op adem konden komen voordat we weer enorm stijl, voorbij de bomengrens inmiddels, moesten klimmen. Een soort smal wandelpad, we hebben echt moeten afstappen, niet te doen. En dan, na 4,5 uur, de top!!!! Yes!!! Oh man, ganz kaput! 2 grose cola, dat gaat er wel in! Jammer genoeg geen honger anders wel wat lekkers besteld in dit superschattige berghutje! Er zaten nog meer uitgebluste mensen, we waren niet de enigen. Helaas hebben we hier geen bewijs van want de 400 gram wegende fotocamera was echt te zwaar hoor! ..
Het was nog steeds erg warm. Nadat we allebei uigehijgdwaren zijnwe aan de afdaling begonnen. Das het allerleukste!! Half achter de fiets hangen, helm goed vast, zet je schrap, vingers om de remmen en gaan! Binnen een uur waren we de 2000 meter weer gedaald.. En zaten we ineens weer tussen de hordes toeristen die aan het Zellersee aan het zonnebaden waren. Wat een tocht! Voelt wel goed dat we het gewoon gehaald hebben en het is bijzonder mooi daarbovenin de bergen, ook in de zomer, en al helemaal omdat je er op eigen kracht gekomen bent.
Dus vandaag een welverdiende rustdag! Al hebben er wel een klelin klimmetje van een paar honderd meter omhoog gemaakt voor een mooie foto van Zell am See en voor de Apfelstrudel. Dus alweer in de hitte aan het klimmen. Waarom doe ik dit eigenlijk dacht ik even.. Maar ik hoopte rijk beloond te worden met een heerlijke apfelstrudel. Maar helaas, geen beloning vandaag want hij was op. Ja hoor, das tocht stom? Nou ja, toen hebben we in het dorp zelf maar een lekker terassje uitgezocht en het daar gegeten. Jammie!!!
Inmiddels is het weer flink aan het onweren en regenen. Morgen gaan we weer op tournee.
Veel liefs!
Joost & Marjon
Reacties
Reacties
Een geweldige tocht en we kunnen uit alles opmaken hoe mooi het is en hoe jullie genieten!
klinkt weer heerlijk marjon! Lekker aan het fietsen en aan het genieten. Herrlijk toch!?
Hier is de sneekweek begonnen en heb ik van het weekend bijmarlies op de zeilboot geslapen en we hebben op het snekermeer gezeild. Het weer zat goed mee. Dus dat was erg lekker.
Morgen weer aan de slag. Weekje vakantie zit er weer op. Toch maar weer sparen voor een lange reis.
Geniet er van en ik hoor het wel weer!
x anke
Dag lieverd. Nou ik ben trots op je hoor, wat een prestatie!!!! Een beetje jammer van die Apfelsrtudel, was vast erg lekker geweest.
Liefs
Hé, hé, het heeft even geduurd, maar ik ben eindelijk weer on-air. Zo te zien zijn jullie even uit de lucht in Slovenië. Ik hoop maar dat alles nog pico bello is. Na wat sms-verkeer tijdens onze vakantie en een bijna ontmoeting in Oostenrijk, ben ik blij om weer eens de stoere verhalen te lezen. Wat ik erg leuk vind is de beleving van de vooroordelen over camperend Nederland. Het klopt natuurlijk in al zijn facetten, maar het grappige is dat ook jullie, misschien onbewust, deel uitmaken van een subcultuur onder een deel van camperend Nederland. Voordat het helemaal cryptisch wordt, zal ik jullie uit de droom helpen. Zodra er bergen in de buurt zijn, heeft een deel van kantoorminnend Nederland de sterke behoefte om zich bijna iedere dag te bewijzen. In alle vroegte wordt de (veel te) strakke fietskleding aangetrokken, de helm opgezet en de leertjes van de pedalen strak aangetrokken. Op weg naar weer een nieuwe heroïsche prestatie. Enkele uren later komt men afgepeigerd weer terug bij moeder de vrouw en kan er weer een berg op de conduitestaat worden bijgeschreven. Facinerend om mee te maken. Om misverstanden te voorkomen: Ik heb diep respect voor de zwoegende amateurfietsers die het gebergte trotseren. Dus lieve Marjon ik heb ook grote bewondering voor jouw heldendaden (Voor Joost ook natuurlijk, maar zoals je zelf schrijft gaat het hem wat gemakkelijker af). Overbodig om te zeggen natuurlijk, maar blijf alert en jaag jezelf niet te vaak over de rooie. Had jezelf ook allang bedacht, toch?
Komt de camper straks onherkenbaar terug (met al die nieuwe onderdelen)? Ik hoop natuurlijk dat verder camperleed jullie bespaard blijft.
Zoals jullie inmiddels wel begrepen zullen heben, was het einde van onze vakantie niet helemaal conform planning. Tijdens de 4-weekse reis door het prachtige Italïe hadden we al een enkele keer een storing aan de auto gehad, maar ik was naturlijk zo eigenwijs om dit te negeren. Even uitzetten en opnieuw starten was het het motto. De reis door Zwitserland met alle lange tunnels (13 km, 9 km, 5 km, 3 km en nog talloze kleinere) was adembenemd...........spannend. We moesten steeds vaker op de vluchtstrook om de auto te resetten. Wonder boven wonder gingen de tunnels goed, maar het was, zeker voor Tiny, geen pretje. Uiteindelijk vlak na Basel min of meer gestrand. We konden alleen nog maar op de vluchtstrook rijden, want de snelheid kwam niet boven de 30 km per uur uit, dus invoegen was geen optie. Met hangen en wurgen een camping bereikt. Contact opgenomen met Opel Assistance en gevraagd om de volgende dag naar een garage gesleept te worden. De vrijdags kwam er rond 11.00 uur een echte ADAC-er in zin gele auto de camping oprijden. Na enig gepruts werd de diagnose via de laptop vastgesteld: een defekte brandstofpomp. Vervolgens heeft hij mij naar een Opelgarage op 4 km afstand van de camping geloodsd en daar bleek dat we 2 maanden moesten wachten op een nieuwe brandstofpomp. Heerlijk 2 manaden extra vakantie zul je denken, maar daar dachten wij wat anders over. Als we nog in Italïe hadden gezeten, dan hadden we ons daar bij neer gelegd, maar deze camping in Zuid-Duitsland stond niet hoog op ons verlanglijstje. Prima voor 1 of 2 nachten, maar niet voor 2 maanden. Na deze onheilspellende berichten ging Opel Assistance op zoek naar een vervangende auto en ik met behulp van de vriendelijke chef werkplaats van de Opel garage, compleet met alle bagage terug naar de camping. En dat onder achterlating van mijn auto, inclusief sleutels (snif, snif).
Een paar uur later had ik de ANWB aan de lijn. Zij waren niet in staat om mij op die dag een vervangende auto te leveren. Zw boden nog wel aan om ook mijn caravan op transport naar Nederland terug te brengen en mij een kleinere auto zonder trekhaak te leveren. Ik moest dan zelf een deal sluiten met de camping om mijn caravan daar ergens te stallen. Volgens de ANWB-man kon het zomaar 3 maanden duren voordat mijn caravan weer terug zou komen. Ik kreeg daar niet echt warme gevoelens bij. Uiteindelijk met hem afgesproken dat ze de volgende dag een nieuwe poging zouden doen om een auto te regelen. En ja hoor de volgende ochtend om 09.30 ur Hertz Duitsland aan de lijn met de verheugende mededeling dat er een huurauto onderweg was. Moest nog wel 250 km rijden, dus het kon 3 uurtjes duren. Wij allang blij natuurlijk. Met behulp van een vriendelijke Zwitserse buurman de caravan van de camping gereden naar een veldje buiten de camping, zodat we niet gehinderd werden door een afgesloten slagboom tijden de siësta. Om 13.00 uur arriveerde er een Opel Vectra 1.9 turbodiesel met trekhaak en konden we enigszins verlaat alsnog naar huis. De auto reed als een speer en zo stonden we om 23.30 uur weer thuis op de Warring. Ik krreg van de ANWB een smsje dat ik de auto maandag voor 10.00 uur weer in mocht leveren in Leeuwarden. Vanaf dat moment waren we autoloos. Ook leuk alles weer op de fiets!
Vorige week donderdag kwam mijn auto weer terug bij de mijn garage en afgelopen maadag is er een nieuwe brandstofpomp ingezet (er was nog een Opel-filiaal in Nederland die de pomp op voorraad had). We rijden eindelijk weer in onze eigen mobiel en dat voelt best weer goed.
Het afgelopen weekend zijn we nog heerlijk met vrienden naar Petten geweest. Mijn garage had voor dit weekend een stoeren Opel Antara met trekhaak beschikbaar gesteld, zodat de caravan meekon. We hebben heerlijk in Bergen en Schoorl geflanneerd en de terrassen onveilig gemaakt. We hebben ons prima vermaakt. Nynke is inmiddels weer naar school en Arjen zit in zijn laatste week. Vanaf volgende week is alles hier weer back as usual.
Lieve Marjon, beste Joost laat gauw weer eens wat van jullie horen/lezen. Blijf op koers......
Groeten van ons allen (Di Montagnara's).
Lourens
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}