En daar zitten we weer, samen op een bankje in de lobby te internetten. Deze luxe camping heeft een internetverbinding maar geen bereik in de camper. Het zit overigens heerlijk, even weer op een zachte bank!

We zijn inmiddels in Oostenrijk aangekomen. Na een prachtsurfdag op Rügen zijn we weer vertrokken. Ik was de regen eerlijk gezegd wat zat en de omgeving was niet echt overweldigend. En omdat we nog zoveel willen zien en vooral nog veel willen genieten van een warme,mooie surfstek met veelwind, in het zuiden van Europa, waar we lekker een tijdje kunnen blijven staan,zijn we maar vast naar het zuiden vertrokken. Vanaf Rügen was het 2 dagen rijden naar hier. In het oosten van Duitsland zeer rustige wegen. Het schiet niet echt op met gemiddeld 80 km per uur maar ach, we hebben op zich de tijd. Wel was ons stankprobleem echt ondraaglijk geworden. Al sinds een paar dagen rook ik steeds een erg vreemde, vervelende doordringende lucht. Joost rook nooit echt wat dus die had het wat later door. We hadden er even tijd voor nodig om te ontdekken wat nu zo ontzettend stonk, maar toch dan gevonden: de accu van de camper voor de electra was niet echt meer fris van uiterlijk. Er lag as bovenop en de stank was daar echt verschrikkelijk. Doorgebrande accu. Althanks, daar leek en rook het sterk naar. Hij deed het nog wel overigens dus helemaal kapot was hij niet. Maar tijdens de rit door Duitsland hadden we de ramen open en de ventilator aan en dan nog was het eigenlijk niet te doen.. man wat verschrikkelijk. En ja, moet je dan naar de 'gewone' autogarage of moet je dan een speciale campergarage zoeken? Weten wij veel...

Om een uur of 6 besloten we te stoppen om een camping te zoeken. Voor de verandering heb ik nu wel eens een camping uitgezocht uit de ANWB campinggids en ja, dan kun je het verwachten hé! Allemaal Nederlanders. De camping was wel echt helemaal top. Camping Issigau, in de buurt van Bayreuth, mocht je ooit in de buurt zijn, zeker een nachtje gaan staan. Kleine camping op het terrein van Slot Issigau. Prachtige bouwsteil zoals je dat aantreft in Beieren en leuke camperplekken. En het mooiste was nog wel dat al het werk door 2 mensen gedaan werd: Receptie, gasten naar de plekken wijzen, stofzuigen, telefoon aannemen én de bediening van het restaurantje. Allemaal door elkaar en tegelijk. Joost en ik hebben ons zelf getracteerd op een Wiener Schnitzel mit pommes en genoten van dit tafereel van de rennende doch altijd blije beheerders. Schitterend. We moesten 30 euro betalen voor 2 wienerschnitzels met voor Joost een Groses Bier en voor mij een groot glas wijn en koffie na incl fooi. Verder moesten we voor het eerst sinds we vertrokken zijn uit Hvide Sande weer wennen aan Nederlands om ons heen. Zachter praten op het terras en opeens kun je alles weer verstaan wat de mensen om je heen zeggen. Raar. En best jammer eigenlijk.

Deze multitasking beheerder wist ons ook een campergarage uit te leggen, dus daar zijn we de volgende ochtend heen gereden. Helaas, de garagemannen waren met vakantie maar we kregen wel een andere garage van hen door. Daar konden we gelukkig terecht. Binnen een uur hadden wij een nieuwe accu, gelukkig eentje die paste en op voorraad was. Blij blij blij want geen stank meer! En ook blij dat we dit in Duitsland konden regelen want ik weet niet hoe en of de Slovenen dit hadden kunnen oplossen...

En daar reden we alweer! Duitse broodjes met nutella als lunch onderweg, jammie. Op naar Oostenrijk. Hinterglemm, daar gaan we met de familie ieder jaar op wintersport en het leek me leuk met Joost daar te gaan mountainbiken. Genoeg mountains in ieder geval en het dorpje is altijd gezelllig in de winter. Zal vast wel een camping zijn. Maar helaas. Na een lange, warme dag rijden kwamen we eindelijk aan maar er was echt geen enkele camping te bekennen. Jammer! Wel was er eentje in een klein dorpje terug, Viehoven. Daar zijn we maar gaan staan want we waren echt ganz kaput van de reis. Wat een vage camping zeg! 10 standplaatsen en Joost vond het allemaal maar niks. Het was ook wel vaag. Zoon 1 zat achter in zijn hutje waar hij boogschutten aanbood voor toeristen. Daar zat ie een beetje in zijn eentje te zitten. Zoon 2 was voor het aansluiten van de electriciteit. En moeder zat binnen in het donker, daar moesten we inchecken. Moeder was klein en al ouden we vonden het zielig dat ze in het donker zat. Ze hadden ook zimmer frei maar alles was donker. Later bleek dat ze gewoon op dinsdag gesloten zijn maar ja, dat wisten wij niet. We hebben snel wat eten gemaakt uit onze 'noodvoorraad' couscous met falafelballetjes en komkommer. Best lekker. Er was geen supermarkt meer open namenlijk en die was trouwens ook niet op loopafstand. Daarna lekker geslapen en de volgende ochtend gelijk uitgecheckt bij moeder, losgekoppeld door de stroom door zoon 2 en weer on tour.

We zijn 10 km verop geeindigd in Zell am See, op een superdeluxe camping, tussen alle Nederlanders, met een prachtstek aan de Zellersee. Holland is duidelijk met vakantie. Ach, het heeft ook wel wat. We staan naast een gezellig wat ouder echtpaar uit het oosten van Nederland, die echt aan alle vooroordelen voldoen: De caravan met voortent staat uitgestalt, met een extra tuintje omzoomd door het meegenomen gaas voor de keffertjes. De Batavusfietsen zijn mee, net als de grote parasol en uiteraard de schotelantenne. Om 12 uur wordt er brood gegeten en om 18.00 uur staan de piepers op tafel. Er wordt met de buurvrouw geroddeld over alle andere campinggasten en samen gaan ze naar het strand, 50 meter verderop, wat al een heel uitje is. Ze komen uit het oosten van het land, dus meneer heeft alleen blikjes Grolsch mee. Joost en ik genieten hiervan. Wat een tafereel, echt grappig om dat allemaal te zien. Nederlanders zijn ook altijd hulpvaardig, want toen het vanmiddag ging regenen en onweren en wij er net aankwamen, waren de andere buren onze stoelen al aan het wegzetten tegen de camper. Dat maak je verder nergens anders mee hoor! Maar hier op de camping, zijn we één grote familie!

Gister hebben we tevens een bijzonder zware fietstocht gedaan. Het was erg warm en wij de berg op. Route 17A, in haarspeldbochten de berg op. Haleluja, na haarspeldbocht 1 zat ik al stuk hoor! Roodaangelopen en buiten adem. Joost fietste vrolijk door. En ik laat me niet kennen hé! Dus na wat stops om bij te hijgen en water te drinken ben ik Joost achterna gefietst. Onderweg dacht ik nog, hoe leg ik nou uit hoe zwaar dit is aan niet-fietsers; Nou, familie, het voelt ongeveer als de Reiterkogel omhoog lopen op skies. En het hield maar niet op. Maar we wisten dat ergens op de helft van deze route het hoogste punt bereikt zou zijn, en dat halverwege de afdaling een gaststätte zou zijn, dus dat houd je op de been hé. Maar goed, wij samen rustig in de 1-1 verder omhoog, en verder omhoog... Zelfs Joost is op een gegeven moment afgestapt. We hebben een paar stukjes moeten lopen.. zo stijl en zo zwaar.. En warm!! Zweten!! Maar dan, eindelijk! Het hoogste punt!! Yes!! Gehaald!!! Wel hoofdpijn intussen gekregen.. En dan afdalen, dat gaan dan ineens heel snel! Het terras was zo bereikt! 2 grose spezies waren zo maar op. En daarna waren we snel beneden. Ik denk dat we er 3 uur over hebben gedaan om boven te komen, en 15 minuten om weer beneden te komen. Thuis bij de camper eerst douchen en kleren wassen en daarna smaakte het biertje bij het eten echt heerlijk! Wel was ik echt nog steeds moe en had ik hoofdpijn dus vroeg op bed. Vanochtend met hoofdpijn opgestaan en vocht in mijn gezicht. Ik zag er niet echt fris uit, vond ik zelf ook niet. Maar ik heb heerlijk niks gedaan vanochtend en was vanmiddag alweer helemaal fit. Gelukkig. Geen opgeblazen gezicht meer en lekker nog wat in de zon gezeten. Inmiddels is het kouder want we hebben een aardige onweersbui gehad en wat regen. Vanavond maar weer eens verder met de rummicub competitie of weer een potje schaak, we weten het nog niet. De Zweede rummicubcompetitie heb ik gewonnen, Joost heeft de Yatzeecompetitie gewonnen. En Joost wint zeker vaker met Schaken. Hihi, wat erg hé! Maar het is best leuk voor de avond met een biertje erbij!

We hebben deze stek nog tot zaterdag en hopen dat we dan nog tot maandag kunnen blijven, maar dat weten we nog niet zeker. Morgen gaan we de Hundestein beklimmen. 2117 meter. Een berg nog hoger dan die van gister. Wordt een uitdaging. Veel rustpauzes inlassen, kraachtvoer mee en veel water. Dan zou het moeten kunnen lukken zou je zeggen.. Joost kijkt er al naar uit!

Lourens smste ons vanuit italie (altijd leuk om de vakantieverhalen te horen van anderen via de sms!!!) dat dit weekeinde heel Europa met vakantie gaat en ja, dat is inderdaad ook zo, dus kunnen we beter maar niet zaterdag gaan rijden. Maandag hopen we dan richting Slovenie te gaan.

Liefs, Joost & Marjon