Wauw wat een cliche maar wat gaat de tijd toch snel!

Dat zal ik vast nog vaak gaan denken en roepen tijdens onze reis maar ook nu al vind ik dat de tijd erg snel gaat.. In januari, toen we net bruin verband terug kwamen uit El Yaque, Venezuela, besloten we om het tóch de gaan doen: op reis! In februari heb ik al bij KPMG aangeven dat ik per 1 juni wilde stoppen met werken om dit avontuur met Joost aan te gaan... en dan lijkt het nog eeuwen te duren voordat het juni is..

Maar het is al mei..

De reisgidsen stapelen zich inmiddels hoog op. Iets wat tot nu toe door al die kleurtjesvooral heel gezellig staat want ik heb ze nog niet uit mijn hoofd geleerd.. Af en toe pak ik er eentje en dan lees ik een hoofdstukje over bijvoorbeeld Denenmarken. Het land van de 408 eilanden.. Goed om te weten...voor een spelletjeTriviant bijvoorbeeld. Reisgidsen vind ik erg leuk om te lezen maar eigenlijk pas op de plaats van bestemming. Dan zegt alles me wat meeer dan hier thuis. En alles doorlkeaar lezen wat iknu nog wel eens doe schiet ook niet op want dan ga ik twijfelen: was Denemarken of Griekenland nu het land van de 408 eilanden?

De Camper van mijn oom en tante Oelie en Petra, staat inmiddels voor de deur. We vinden hem allebei geweldig, precies wat we nodig hadden! Echt heel fijn dat we met hem (of is het haar?) op reis kunnen. De mountanbikes hebben een beurt gehad en Joost heeft 2 mooie nieuwe kites gekocht, die hij vandaag bij Kornwerderzand gaat uitproberen als de wind nog komt..

Nog een klein maandje en dan vertrekken we al... Omdat we in Europa gaan reizen voelt het minder definitief en minder ' echt weg' . Waarom dat zo is weet ik niet maar met de camper vanuit huis wegrijden of naar Schiphol gaan en wegvliegen is wel hetzelfde maar voelt niet zo. We gaan tenslotte wel echt ruim 5 maanden weg en zullen gedurende die maanden onze vrienden en familie niet zien.. Op een of andere manier voelt het minder ver weg en minder ' definitief' en ben ik minder bewust bezig met afscheid nemen dan toen ik voor een aantal maanden naar Curacao ging 7 jaar geleden. Toch zijn wel al wel bezig met ons vertrek en hebben we nog een aantal afspraken met familie en vrienden deze maand. En gelukkig is er tegenwoordig Skype en is het makkelijk om contact te hebben. Makkelijker dan toen ik op mijn 17e voor 3 maanden naar Terschelling ging om te werken; toen fietste ik elke dinsdag naar het dorp om naar huis te bellen vanuit de telefooncel :-) We nemen de laptop mee en hopen op goede internetverbindingen onderweg.

Nog 2 weken werken en dat hebben we allebei afscheid genomen van ons werk. We krijgen allebei een afscheidsetentje met onze afdelingen en dan auto, telefoon en laptop inleveren. Nog steeds een raar idee om voor onbepaalde tijd te stoppen met werken maar ik kijk er ook wel naar uit om te vertrekken. Ik ben nog steeds zo benieuwd wanneer het vakantiegevoel over zal gaan in een reisgevoel, als dat al bestaat.....